Η UNICEF προειδοποιεί ότι έξι εκατομμύρια παιδιά επιπλέον κινδυνεύουν να στερηθούν το σχολείο έως τα τέλη του 2026 εξαιτίας σημαντικής μείωσης της διεθνούς βοήθειας για την εκπαίδευση. Σύμφωνα με την ανάλυσή της, η δημόσια αναπτυξιακή βοήθεια (ΔΑΒ) που προορίζεται για την εκπαίδευση αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια ως την επόμενη χρονιά, ή κατά 24% σε σύγκριση με το 2023, με σχεδόν το 80% της μείωσης να αποδίδεται σε περικοπές που ανακοίνωσαν οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η Γαλλία. Εάν οι περικοπές επιβεβαιωθούν, ο συνολικός αριθμός των παιδιών που στερούνται το σχολείο εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 278 εκατομμύρια, με το 30% των επιπλέον παιδιών να ζει σε καταστάσεις ανθρωπιστικής έκτακτης ανάγκης.
Η έκθεση επισημαίνει ότι κάποιες χώρες θα υποστούν ιδιαίτερα σκληρό πλήγμα· στην Αϊτή, τη Σομαλία και τα παλαιστινιακά εδάφη εκτιμάται απώλεια του 10% του εθνικού προϋπολογισμού για την εκπαίδευση. Για τη μειονότητα Ροχίνγκια στη Μιανμάρ αναφέρεται πως 350.000 παιδιά ενδέχεται να χάσουν την πρόσβαση στην εκπαίδευση «μόνιμα». Προβλήματα αναμένονται και στην εκπαίδευση των κοριτσιών, λόγω περικοπών σε ειδικά προγράμματα και στην κατασκευή τουαλετών. Γεωγραφικά, η κεντρική και δυτική Αφρική αναμένεται να πληγεί περισσότερο, με 1,9 εκατομμύρια παιδιά σε κίνδυνο· η Ακτή Ελεφαντοστού και το Μαλί αναφέρονται ως από τα πλέον επηρεασμένα κράτη. «Κάθε δολάριο που κόβεται από την εκπαίδευση δεν είναι απλώς δημοσιονομική απόφαση, κρίνει το μέλλον ενός παιδιού που διακυβεύεται», επισήμανε η εκτελεστική διευθύντρια της UNICEF Κάθριν Ράσελ. «Η εκπαίδευση, ιδιαίτερα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, συχνά γίνεται σωσίβιο, φέρνει τα παιδιά σε επαφή με βασικές υπηρεσίες, όπως η υγεία, η προστασία, η θρεπτική τροφή. Προσφέρει επίσης την καλύτερη ευκαιρία σε κάθε παιδί να ξεφύγει από τη φτώχεια», να «οικοδομήσει καλύτερη ζωή», πρόσθεσε.
Από ηθική σκοπιά, η μείωση της χρηματοδότησης για την εκπαίδευση συνιστά παράβαση του καθήκοντος προστασίας των πιο ευάλωτων και μια απόφαση που, αν γενικευθεί, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ως καθολικός κανόνας. Η κοινή υποχρέωση είναι να αντιμετωπίζονται τα παιδιά ως σκοποί καθεαυτοί, όχι απλώς μέσα σε δημοσιονομικούς υπολογισμούς: αυτό απαιτεί επαναπροτεραιοποίηση των δημόσιων δαπανών, άμεση στήριξη των προγραμμάτων έκτακτης ανάγκης και προστασία βασικών υποδομών όπως εγκαταστάσεις υγιεινής για κορίτσια. Οι κυβερνήσεις πρέπει να επαναφέρουν ή να διασφαλίσουν στοχευμένη χρηματοδότηση, οι διεθνείς εταίροι να συνεργαστούν με μακροπρόθεσμα σχέδια και οι πολίτες να απαιτήσουν διαφάνεια και λογοδοσία. Ταυτόχρονα, η επένδυση στην εκπαίδευση πρέπει να ενσωματώνει εκπαίδευση για το περιβάλλον και βιώσιμες πρακτικές, ώστε να συμβάλλει στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας πιο δίκαιης και φιλικής προς το περιβάλλον.