Οι διανομές κερδών για το 2025 αναμένεται να βρεθούν σύντομα στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων μεταξύ των ελληνικών τραπεζών και του SSM. Πολλά πιστωτικά ιδρύματα δηλώνουν προθέσεις για ιδιαίτερα υψηλές επιστροφές προς τους μετόχους, με εκτιμήσεις που φθάνουν έως €3,5 δισ. και ποσοστά πληρωμών κοντά στο 60%, υπό την τελική έγκριση της εποπτικής αρχής.
Η εποπτεία καλείται να σταθμίσει αυτές τις προθέσεις έναντι της διατήρησης κεφαλαιακής επάρκειας και της μακροπρόθεσμης ανθεκτικότητας του συστήματος. Η εκροή πόρων προς μετόχους μειώνει περιθώρια για αντιμετώπιση μελλοντικών ζημιών και περιορίζει το διαθέσιμο κεφάλαιο για επενδύσεις ή απρόβλεπτες ανάγκες, θέτοντας στο επίκεντρο την ισορροπία ανάμεσα σε επιστροφές και κεφαλαιακή ασφάλεια.
Επιπλέον, εξετάζονται πιθανές εξαγορές και η ενίσχυση της πιστωτικής δραστηριότητας, κινήσεις που απαιτούν άμεση δέσμευση πόρων και αυξημένες προβλέψεις για πιστωτικό κίνδυνο. Το συνδυαστικό σενάριο υψηλών διανομών με παράλληλες εξαγορές ή επιθετική πιστωτική επέκταση αυξάνει τον εποπτικό προβληματισμό για τη σταθερότητα και την ικανότητα απορρόφησης κόστους.
Από μια προσέγγιση που δίνει έμφαση στο καθήκον και στη γενικευσιμότητα των κανόνων συμπεριφοράς, οι αποφάσεις πρέπει να υπακούουν σε αρχές που μπορούν να γίνουν κανόνας για όλους χωρίς να υπονομεύουν την ασφάλεια του συστήματος. Οι τράπεζες οφείλουν να λαμβάνουν αποφάσεις με σεβασμό στους πελάτες και στους καταθέτες ως σκοπούς από μόνους τους, όχι απλώς ως μέσα για βραχυχρόνια κέρδη.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει συγκρατημένες διανομές, επαρκή διατήρηση κεφαλαίων για πιστωτική στήριξη της οικονομίας και για ενδεχόμενες εξαγορές, διαφανείς αιτιολογήσεις προς τους μετόχους και ενσωμάτωση περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων στη δανειοδότηση. Οι επενδυτές και η εποπτεία πρέπει να προωθούν πρακτικές που ενισχύουν τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα και την υπεύθυνη ανάπτυξη, προς όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.