Η Τράπεζα Πειραιώς προχώρησε σε επικαιροποιημένη ανάλυση της δομικής ανισορροπίας προσφοράς–ζήτησης στην ελληνική αγορά κατοικίας, βασιζόμενη σε νεότερα, αναλυτικά στοιχεία για τον συνολικό αριθμό οικιστικών ακινήτων και για τη βραχυχρόνια μίσθωση. Η αρχική μελέτη του Ιανουαρίου 2024 συνέκρινε τις απογραφές 2011 και 2021 και είχε διαπιστώσει μείωση περίπου 212 χιλ. διαθέσιμων ακινήτων λόγω περιορισμένης οικοδομικής δραστηριότητας, αύξησης νοικοκυριών και επέκτασης της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Με τα πρόσφατα δεδομένα η τράπεζα επανεκτιμά και εξειδικεύει την εικόνα της αγοράς.
Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα επικαιροποιημένα στοιχεία:
Το 2021 ο αριθμός των κυρίων κατοικιών είχε αυξηθεί σε 4,3 εκατ. έναντι 4,1 εκατ. το 2011, αφήνοντας ένα διαθέσιμο απόθεμα για άλλες χρήσεις της τάξεως των 2.278 χιλ. ακινήτων το 2021 έναντι 2.250 το 2011.
Ο αριθμός των εξοχικών κατοικιών ανέρχεται σε 857 χιλ. έναντι 730 χιλ. το 2011 και ο αριθμός των δευτερευουσών κατοικιών σε 627 χιλ. έναντι 622 χιλ. το 2011. Οι κατοικίες προς πώληση ή ενοικίαση μειώθηκαν σε 466 χιλ. έναντι 543 χιλ. το 2011, ενώ τα κενά και αχρησιμοποίητα ακίνητα μειώθηκαν σε 327 χιλ. έναντι 355 χιλ. το 2011.
Υπάρχει πλέον αριθμός ακινήτων προς βραχυχρόνια μίσθωση ο οποίος ανέρχεται σε 208 χιλ. (στοιχεία του 2024) και απορροφά ένα μέρος από το παραπάνω απόθεμα. Συνυπολογίζοντας τα στοιχεία, προκύπτει ότι το 2021 το διαθέσιμο απόθεμα κατοικιών πέρα από τις κύριες κατοικίες και την βραχυχρόνια μίσθωση ήταν μειωμένο κατά 180 χιλ. έναντι του 2011.
Με τα τρέχοντα επίπεδα οικοδομικής δραστηριότητας, που αποδίδονται σε περίπου 35 χιλ. κατοικίες ετησίως, η υστέρηση των 180 χιλ. εκτιμάται ότι θα καλυφθεί σε 5 χρόνια, υπό τις υπόλοιπες σταθερές συνθήκες. Πηγή: newmoney.gr
Ηθική αποτίμηση της κατάστασης απαιτεί προσέγγιση καθήκοντος και σεβασμού προς κάθε άνθρωπο ως σκοπό και όχι μέσο. Αυτό σημαίνει ότι κράτος, επενδυτές και ιδιώτες έχουν καθήκον να προωθήσουν πολιτικές που εξασφαλίζουν κατοικία επαρκή και προσιτή, να ρυθμίσουν και να περιορίσουν πρακτικές που αφαιρούν διαθεσιμότητα στέγης (όπως η ανεξέλεγκτη βραχυχρόνια μίσθωση) και να διαχειριστούν τα κενά ακίνητα προς συλλογικό όφελος. Πράξεις που θα έπρεπε να γίνουν αφορούν ενίσχυση οικοδομικής δραστηριότητας με κριτήρια βιωσιμότητας, κίνητρα για κοινωνική κατοικία, επαναχρησιμοποίηση κενών ακινήτων και πολιτικές που σέβονται το περιβάλλον· όλες με τη μέριμνα για δικαιοσύνη και σταθερότητα στην κοινωνία.