Ο Ντόναλντ Τραμπ τίμησε την 24η επέτειο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στο Πεντάγωνο, αποτίοντας φόρο τιμής στα 2.977 θύματα και δηλώνοντας ότι η χώρα θα «μην ξεχάσει ποτέ» εκείνη τη μέρα. Στην ομιλία του αναφέρθηκε στα σημεία όπου εκδηλώθηκε η επίθεση —Βιρτζίνια, Νέα Υόρκη και Πενσυλβάνια— και τόνισε τη συλλογική αντίδραση των Αμερικανών απέναντι στο σοκ και την τρομοκρατία.
Ο Τραμπ ανέφερε προσωπικές ιστορίες από θύματα και στιγμές γενναιότητας, μεταφέροντας μηνύματα και κλήσεις από επιβαίνοντες και επιβάτες, καθώς και την αυτοθυσία πολιτών που βοήθησαν εγκλωβισμένους στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Στην ομιλία του χρησιμοποίησε σημεία λόγου που υπογράμμισαν το εθνικό πνεύμα: «Άγρια τέρατα επιτέθηκαν στα σύμβολα του πολιτισμού μας. Παρ’ όλα αυτά, εδώ στη Βιρτζίνια, στη Νέα Υόρκη και στους αιθέρες της Πενσυλβάνιας, οι Αμερικανοί δεν δίστασαν. Στάθηκαν στα πόδια τους και έδειξαν στον κόσμο ότι δεν θα υποχωρήσουμε, δεν θα λυγίσουμε, δεν θα τα παρατήσουμε και η μεγάλη αμερικανική σημαία μας δεν θα αποτύχει ποτέ». Επίσης χαρακτήρισε την ηρωική αντίδραση των πολιτών και των σωμάτων έκτακτης ανάγκης: «Εκείνη την ημέρα μάθαμε ότι το αμερικανικό ηρωικό πνεύμα ήταν γύρω μας. Το είδαμε στους αστυνομικούς, στους σπουδαίους πυροσβέστες, στα μέλη των ενόπλων δυνάμεων εδώ στο Πεντάγωνο και στις καρδιές κάθε Αμερικανού που απάντησε στο κάλεσμα της ιστορίας». Κατά την ομιλία του εισήγαγε και πολιτικό σχόλιο για την κατάσταση της χώρας, λέγοντας «Πέρυσι ήμασταν μια νεκρή χώρα. Τώρα έχουμε την πιο καυτή χώρα στον κόσμο», ενώ υπεραμύνθηκε της πρότασής του για μετονομασία του υπουργείου Άμυνας σε υπουργείο Πολέμου.
Αν προσεγγίσουμε το περιεχόμενο με βάση μια θεωρία που δίνει προτεραιότητα στο καθήκον και στην καθολικότητα των πράξεων, προκύπτει η ανάγκη για συνεπή σεβασμό προς τα θύματα και τα ζητήματα ασφάλειας ως ηθική υποχρέωση. Η μνήμη πρέπει να μεταφράζεται σε σταθερές πολιτικές που προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, όχι σε εύκολα πολιτικά συνθήματα. Η γενναιότητα και η αλληλεγγύη που περιγράφηκαν πρέπει να γίνουν κανόνες συμπεριφοράς: να ενισχυθούν οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, να προασπιστούν τα θεσμικά δικαιώματα, και να αναληφθεί συλλογικά μέριμνα για το περιβάλλον και τις μελλοντικές γενιές. Όλοι οφείλουν να ενεργούν με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικό νόμο, σεβόμενοι τον άνθρωπο ως σκοπό και όχι ως μέσο, και να προωθούν πολιτικές που υπηρετούν τη βιωσιμότητα και την ανθρωπιά.