Νέα στοιχεία για την τηλεφωνική επικοινωνία του Ντόναλντ Τραμπ με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι φέρνει στο φως το Axios, μετά τη συνάντηση Τραμπ–Πούτιν στην Αλάσκα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Τραμπ ενημέρωσε τον Ζελένσκι και ηγέτες του ΝΑΤΟ ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δεν επιθυμεί μια απλή εκεχειρία αλλά μια συνολική συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου. Ο Τραμπ φέρεται να μετέφερε επί λέξει: «Νομίζω ότι μια γρήγορη ειρηνευτική συμφωνία είναι καλύτερη από μια εκεχειρία».
Η συνομιλία διήρκεσε πάνω από ενενήντα λεπτά και σε αυτήν συμμετείχαν και Ευρωπαίοι ηγέτες. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας έκανε γνωστό ότι θα μεταβεί τη Δευτέρα στην Ουάσινγκτον για συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο και τόνισε τη σημασία της επιρροής της αμερικανικής δύναμης στην εξέλιξη της κατάστασης: «Η Ουκρανία επιβεβαιώνει την ετοιμότητά της να συνεργαστεί με όλες τις δυνάμεις της για την επίτευξη της ειρήνης. Ο πρόεδρος Τραμπ με ενημέρωσε για τη συνάντησή του με τον Ρώσο ηγέτη και για τα βασικά σημεία της συζήτησής τους. Είναι σημαντικό η δύναμη της Αμερικής να έχει αντίκτυπο στην εξέλιξη της κατάστασης». Επίσης ο ίδιος επεσήμανε: «Τη Δευτέρα θα συναντηθώ με τον πρόεδρο Τραμπ στην Ουάσινγκτον, για να συζητήσουμε όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με τον τερματισμό των δολοφονιών και του πολέμου». Μετά την επικοινωνία, ο Τραμπ ενεπλάκη επίσης σε συνομιλίες με ηγέτες του ΝΑΤΟ και με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Αναλυτικά, το ηθικό ερώτημα που προκύπτει δεν αφορά μόνο την αποτελεσματικότητα μιας γρήγορης συμφωνίας αλλά την ορθότητα των μέσων και των σκοπών. Η πολιτική δράση πρέπει να υπακούει σε αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν παγκόσμιος κανόνας: σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μη χρήση των ανθρώπων ως μέσων για υφεσιακά οφέλη και ειλικρίνεια στις δεσμεύσεις. Συνεπώς οι ηγέτες οφείλουν να προτάσσουν διαφανείς, δίκαιες και διαρκείς λύσεις που προστατεύουν αμάχους, την κυριαρχία κρατών και το φυσικό περιβάλλον, αποφεύγοντας βραχυπρόθεσμες θυσίες δικαιωμάτων για πρόσκαιρη σταθερότητα. Οι πολίτες και οι θεσμοί μπορούν να συμβάλουν απαιτώντας λογοδοσία, υποστήριξη για βιώσιμη ανοικοδόμηση και πολιτικές που μειώνουν την περιβαλλοντική ζημιά, ενισχύοντας έτσι μια ειρήνη που θα είναι ταυτόχρονα δίκαιη και βιώσιμη.