Θύματα του Τζέφρι Έπσταϊν συγκεντρώθηκαν στο Καπιτώλιο σε συνέντευξη Τύπου, απαιτώντας μεγαλύτερη διαφάνεια από την κυβέρνηση Τραμπ και τη δημοσιοποίηση όλων των εγγράφων που σχετίζονται με την υπόθεση. Αν και η κυβέρνηση Τραμπ έχει δημοσιεύσει χιλιάδες σελίδες εγγράφων που σχετίζονται με τον Έπσταϊν, οι κατήγοροι επισημαίνουν ότι παραμένουν ακόμα αδημοσίευτα σημαντικά αρχεία. Η Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων δημοσίευσε περισσότερες από 30.000 σελίδες εγγράφων μετά από κλήτευση του Αυγούστου και οι βουλευτές επανέφεραν τα αιτήματα για πλήρη αποκάλυψη καθώς ορισμένα θύματα προετοιμάζονται να μιλήσουν δημόσια. Τα έγγραφα, που περιλαμβάνουν εκατοντάδες εικόνες από δικαστικά έγγραφα και βίντεο, περιέχουν πολλές καταθέσεις και δημοσιευμένα αρχεία που είχαν ήδη κυκλοφορήσει μέσω δικαστικών διαδικασιών και δημόσιων αποκαλύψεων.
Η Λίζα Φίλιπς δήλωσε ότι μαζί με άλλα θύματα σχεδιάζουν να συντάξουν τη δική τους λίστα από κακοποιητές, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ αρνείται την ύπαρξη μιας «λίστας πελατών» του Έπσταϊν: “Γνωρίζουμε τα ονόματα. Πολλοί από εμάς κακοποιηθήκαμε από αυτούς”. Από την πλευρά της, η Τζες Μίκαελς είπε: “Για 27 χρόνια πίστευα ότι ήμουν η μόνη που βιάστηκε από τον Τζέφρι Έπσταϊν. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της δύναμης: επιζώντες ενωμένοι και αρνούμενοι να αγνοηθούν”. Παράλληλα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις η μεταφορά της Γκίσλεϊν Μάξγουελ σε φυλακή χαμηλής ασφαλείας και πολλοί από τους επιζώντες μίλησαν με οργή για την απόφαση. “Η Γκίσλεϊν Μάξγουελ μεταφέρθηκε σε κατασκήνωση διακοπών” δήλωσαν κριτικά μερικά από τα θύματα, ενώ η Άνι Φάρμερ είπε ότι ήταν συγκλονισμένη όταν έμαθε την είδηση μέσω των ΜΜΕ. Η Ανουσκά Ντε Γεωργίου πρόσθεσε ότι η μεταφορά μοιάζει με “κατασκήνωση διακοπών” και ότι η Μάξγουελ ήταν «παρούσα σε κάποιες από τις δικές μου κακοποιήσεις από τα χέρια του Τζέφρι Έπσταϊν».
Από ηθική σκοπιά, η διαφάνεια και η πλήρης αποκάλυψη των εγγράφων προβάλλονται ως υποχρέωση προς την αλήθεια και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: οι δημόσιοι λειτουργοί οφείλουν να ενεργούν με καθήκον προς τα θύματα και την κοινωνία, όχι με σκοπό την προστασία ισχυρών. Η κοινωνική ευθύνη απαιτεί ανεξάρτητο έλεγχο, νόμιμες διαδικασίες που προτεραιοποιούν την προστασία των επιζώντων και επανορθωτικά μέτρα όπου χρειάζονται. Οι πολίτες καλούνται να στηρίξουν πρακτικά μέτρα: πλήρη δημοσιοποίηση αρχείων, ενίσχυση νομικής υποστήριξης επιζώντων, θεσμικές μεταρρυθμίσεις για πρόληψη της κατάχρησης εξουσίας και ενεργή συμμετοχή στη δημόσια ζωή. Η φροντίδα για το δημόσιο συμφέρον επεκτείνεται και στο περιβάλλον· η υπευθυνότητα απέναντι στις επόμενες γενιές απαιτεί θεσμούς που σέβονται τόσο τα ανθρώπινα δικαιώματα όσο και την ακεραιότητα του φυσικού κόσμου.