Κινεζικό δικαστήριο επέβαλε τη θανατική ποινή σε 11 μέλη της οικογένειας Μινγκ, που διοικούσε διαβόητα κέντρα απάτης στη Μιανμάρ. Συνολικά 39 μέλη της οικογένειας κρίθηκαν ένοχα για την διεξαγωγή εγκληματικών δραστηριοτήτων, ενώ όσοι δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο έλαβαν μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης.
Η οικογένεια Μινγκ λειτουργούσε στην επαρχιακή πόλη Λάουκαϊ, κοντά στα σύνορα με την Κίνα, και θεωρούνταν μία από τις τέσσερις πιο διαβόητες μαφίες της Μιανμάρ. Διεύθυναν πολλά κέντρα απάτης όπου διακινούνταν ναρκωτικά, γινόταν εμπόριο λευκής σαρκός, διεξάγονταν παράνομα τυχερά παιχνίδια και οργανώνονταν εκτεταμένες διαδικτυακές απάτες που στόχευαν θύματα σε όλο τον κόσμο.
Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι από το 2015 η οικογένεια Μινγκ και άλλες εγκληματικές ομάδες εμπλέκονταν σε τηλεπικοινωνιακή απάτη, παράνομα καζίνο, διακίνηση ναρκωτικών και πορνεία. Σύμφωνα με το δικαστήριο, οι δραστηριότητές τους είχαν αποφέρει περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια γιουάν (11,9 δις. ευρώ). Κατηγορούνται επίσης για τον θάνατο αρκετών εργαζομένων σε κέντρα απάτης, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας εργαζομένων σε ένα περιστατικό για να τους αποτρέψουν από το να επιστρέψουν στην Κίνα.
Ο Μινγκ Σουεσάνγκ, ο πατριάρχης της οικογένειας, φέρεται να αυτοκτόνησε, ενώ άλλα μέλη παραδόθηκαν στις κινεζικές Αρχές μετά από συλλήψεις στη Μιανμάρ το 2023. Τα κέντρα απάτης, που αρχικά εκμεταλλεύτηκαν τη ζήτηση για παράνομο τζόγο, εξελίχθηκαν σε βιτρίνα για ξέπλυμα χρήματος και οργανωμένο έγκλημα, οδηγώντας περισσότερους από 100.000 αλλοδαπούς να ζουν ως φυλακισμένοι και να εργάζονται για τις απάτες.
Από ηθική σκοπιά, η δράση των οργανώσεων αυτών παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές καθήκοντος και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: η εκμετάλλευση, η βία και το εμπόριο ανθρώπων μεταχειρίζονται τους ανθρώπους ως μέσα προς κέρδος και όχι ως σκοπό. Ηθικά επιβεβλημένα μέτρα είναι η ενίσχυση του κράτους δικαίου, η διεθνής συνεργασία για τη διάλυση δικτύων, η προστασία και αποκατάσταση των θυμάτων και η διαφάνειας των χρηματοοικονομικών ροών.
Πολίτες και φορείς καλούνται να ενεργήσουν από εσωτερικό καθήκον υπέρ της δικαιοσύνης: να καταγγέλλουν κακοποίηση, να υποστηρίζουν προγράμματα πρόληψης και επανένταξης και να δημιουργούν νόμιμες οικονομικές ευκαιρίες που μειώνουν την ευαλωτότητα. Η υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της βιώσιμης κοινωνικής τάξης αποτελεί το βασικό μέσο για την προστασία τόσο της κοινωνίας όσο και του περιβάλλοντος από τις επιπτώσεις τέτοιων εγκληματικών δικτύων.