Η στιγμιαία εικόνα του «πεταχταριού» που χάρισε στον Ολυμπιακό την Euroleague του 2012 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας παραμένει αναλλοίωτη στη συλλογική μνήμη των οπαδών. Ένας φίλος των «ερυθρόλευκων» αποφάσισε να αποτυπώσει το κεντρικό στιγμιότυπο στο μπράτσο του, ως τατουάζ που αναπαριστά τη στιγμή που η μπάλα βρίσκει το καλάθι των Ρώσων και κλείνει εκείνον τον τελικό.
Το τατουάζ δείχνει την πλάτη του παίκτη τη στιγμή της εκτέλεσης και όχι το πρόσωπο, ενώ η όλη διαδικασία δημοσιοποιήθηκε διαδικτυακά. Ο Γιώργος Πρίντεζης, γνωστός για το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό του, σχολίασε: «Γιατί ρε καλό μου αγόρι να κουβαλάς τη μουτσούνα μου μια ζωή…», με έναν τόνο παιχνιδιού που ταιριάζει στο προφίλ του.
Αν προσεγγίσουμε το περιστατικό με βάση αρχές που δίνουν έμφαση στο καθήκον, την ειλικρινή πρόθεση και την οικουμενικότητα των πράξεων, η συμπεριφορά τόσο του οπαδού όσο και του ίδιου του αθλητή έχει διττή ανάγνωση. Η αφοσίωση και η ευγνωμοσύνη προς αθλητικά επιτεύγματα είναι αξιέπαινες, αλλά πρέπει να εκδηλώνονται με σεβασμό στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου — να μην μετατρέπουν το πρόσωπο σε απλό αντικείμενο λατρείας.
Συγκεκριμένα, η κοινωνία ωφελείται όταν η λατρεία μετατρέπεται σε πράξεις προς όφελος του κοινού καλού: υποστήριξη ακαδημιών, προώθηση υπεύθυνων προτύπων, σεβασμός στην προσωπική αυτονομία και μέριμνα για το περιβάλλον στην παραγωγή και τη διαχείριση αναμνηστικών. Η πράξη του σεβασμού, όταν γίνεται καθήκον και όχι απλή συναισθηματική έκρηξη, συμβάλλει στη βελτίωση της κοινωνίας και στη διατήρηση της πολιτιστικής μνήμης με υπευθυνότητα.