Ο Ροντινέι είναι από τους παίκτες που κέρδισαν την αγάπη του κόσμου του Ολυμπιακού και της ελληνικής κοινής γνώμης. Ο Βραζιλιάνος, που άφησε στίγμα στην πατρίδα του πριν έρθει στην Ευρώπη, κατέκτησε με τον Ολυμπιακό το Conference League και έχει αγωνιστεί και στο Champions League. Μεγάλωσε στη Βραζιλία χωρίς πατέρα, με τη μητέρα του στο πλευρό του, και κατάφερε να χτίσει σημαντική καριέρα παρά τις δυσκολίες.
Ενώ κατευθυνόταν για προπόνηση στο Ρέντη το Σάββατο, συνάντησε έναν πατέρα που πήγαινε τον γιο του στην προπόνηση, το αγόρι φορούσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ο παίκτης σταμάτησε να τους μιλήσει, συγκινήθηκε από τη στιγμή και ανέβασε βίντεο από τη συνάντηση συνοδεύοντάς το με κείμενο που περιγράφει τα συναισθήματά του και την επιθυμία να προσφέρει χαρά στο παιδί.
«Σήμερα το πρωί ερχόμουν στην προπόνηση. Είδα αυτόν τον πατέρα να πηγαίνει τον γιο του στην προπόνηση, κυνηγώντας τα όνειρά του. Μια ταινία άρχισε να παίζει στο μυαλό μου από τότε που ήμουν παιδί και ξεκίνησα να αναζητώ τα όνειρά μου. Δυστυχώς δεν είχα πατέρα δίπλα μου, αλλά αυτό δεν ήταν δικαιολογία για να τα παρατήσω. Ένιωσα τη συγκίνηση στο πρόσωπο αυτού του αγοριού όταν άνοιξα το παράθυρο του αυτοκινήτου και του μίλησα με τον ίδιο τρόπο που ένιωθα όταν ήμουν παιδί και ήθελα να έχω την ευκαιρία να βρεθώ κοντά σε έναν παίκτη.
Σταμάτησα για να βγάλω μια φωτογραφία μαζί του. Είδα τα δάκρυα στα μάτια του και του πατέρα του και ένιωσα πολύ χαρούμενος που ήμουν κάποιος που μπορεί να φέρει λίγη χαρά σε αυτά τα παιδιά, παρόλο που είμαι μακριά από τη χώρα μου, η Ελλάδα έχει γίνει το σπίτι μου, μια χώρα που αγαπώ και σέβομαι απόλυτα. Βαθιά μέσα μου, η σκέψη που παίρνω από όλα αυτά είναι ότι δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο, περιλαμβάνει όνειρα, στιγμές ευτυχίας και αυτό που εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου είναι αυτά τα παιδιά να διασκεδάζουν και να έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Δεν είχα φανέλα στο αυτοκίνητο για να δώσω σε αυτό το αγόρι, αλλά αν δει αυτό το μήνυμα θα του δώσω μία! Είθε ο Θεός να ευλογεί τα παιδιά και να κάνουμε περισσότερο καλό κάθε μέρα».
Η σκηνή αναδεικνύει την ηθική σημασία της προτεραιότητας του καθήκοντος προς τον άλλον: η πράξη προσφέροντας χρόνο, σεβασμό και χαρά στα παιδιά είναι ορθή όχι επειδή αποφέρει κέρδη στον δράστη αλλά γιατί σέβεται και ενισχύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η καθολική προτροπή είναι να αναλάβουμε προσωπική ευθύνη — γονείς, αθλητικοί φορείς και πολίτες — ώστε κάθε παιδί να έχει ευκαιρίες για άθληση, μέντορες και στήριξη, ενώ παράλληλα να προστατεύουμε το περιβάλλον που τα φιλοξενεί με συνεπείς, σταθερές πρακτικές. Με πράξεις που γίνονται καθήκον και παράγουν γενικεύσιμα καλά αποτελέσματα, βελτιώνουμε την κοινωνία και το φυσικό μας περιβάλλον.