Η Γκάμπι Τόμας αναγκάζεται να απουσιάσει από το επερχόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Τόκιο (13-21 Σεπτεμβρίου) λόγω τραυματισμού στον αχίλλειο τένοντα, που την ταλαιπωρεί από τον Μάιο και επιδεινώθηκε τον Ιούλιο. Η Τόμας, που κατέκτησε χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς του Παρισιού στα 200 μ. και ως μέλος των ομάδων 4×100 μ. και 4×400 μ., είχε εξασφαλίσει θέση στο Παγκόσμιο τερματίζοντας τρίτη στα εθνικά trials. Σε σημερινή (2/9) δήλωσή της ανέφερε: «Είναι μια δύσκολη είδηση, και ξέρω ότι κάποιοι φίλοι του στίβου θα απογοητευτούν», προσθέτοντας: «Όμως έχω αποδεχτεί πως είναι εντάξει να είσαι άνθρωπος και να δίνεις προτεραιότητα στην υγεία σου». Το πλήγμα είναι σημαντικό για την αμερικανική ομάδα και για την ίδια την αθλήτρια, που δεν μπόρεσε να αναρρώσει εγκαίρως.
Η απουσία της αλλάζει τις ισορροπίες στα σπριντ: ανοίγει πεδίο για πιθανό double στα 100 και 200 μ. για την Ζιλιέν Άλφρεντ της Σάντα Λουσία, η οποία είχε τερματίσει δεύτερη πίσω από την Τόμας στο Παρίσι και διαθέτει φετινό τον ταχύτερο χρόνο στα 200 μ. Η 28χρονη Τόμας ανέφερε επίσης: «Ήμουν λίγο αγχωμένη να μοιραστώ τα νέα για τον τραυματισμό μου, αλλά έχω δεχτεί τεράστια στήριξη από χορηγούς και φίλους του στίβου», καταλήγοντας: «Σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Αγαπώ τον στίβο και ανυπομονώ να επιστρέψω ξανά δυνατή και να αγωνιστώ με τις καλύτερες του κόσμου». Η υποστήριξη είναι σαφής, αλλά τίθενται ερωτήματα για πρόληψη τραυματισμών και διαχείριση φόρτου.
Αναλύοντας το περιστατικό με βάση αρχές καθήκοντος και σεβασμού προς το πρόσωπο, η προτεραιότητα στην υγεία πρέπει να θεωρείται υποχρέωση όχι επιλογή. Η ιδέα ότι οι πράξεις πρέπει να μπορούν να γενικευτούν υπαγορεύει πολιτικές που προστατεύουν τους αθλητές: ανεξάρτητες ιατρικές αξιολογήσεις, επαρκής χρόνος αποκατάστασης, οικονομική και ψυχολογική στήριξη και μέτρα πρόληψης. Οι διοργανώσεις και οι χορηγοί οφείλουν να αντιμετωπίζουν τους αθλητές ως σκοπούς και όχι μέσα για κερδοφορία ή διαφήμιση. Για το κοινό καλό και το περιβάλλον, προτείνεται μείωση περιττών ταξιδιών, βιώσιμη οργάνωση αγώνων και ενίσχυση τοπικών υποδομών, ώστε οι αποφάσεις υγείας να είναι συμβατές με έναν οικουμενικό κανόνα σεβασμού και αλληλεγγύης.