Την επίσημη αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους αναμένεται να ανακοινώσει το απόγευμα της Κυριακής ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου σερ Κιρ Στάρμερ. Η απόφαση συνιστά μείζονα αλλαγή στη βρετανική στάση, καθώς μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου συνέδεαν την αναγνώριση με την ολοκλήρωση της ειρηνευτικής διαδικασίας.
Ο Στάρμερ είχε προειδοποιήσει ήδη από τον Ιούλιο ότι η χώρα του θα αλλάξει θέση εάν το Ισραήλ δεν ικανοποιούσε συγκεκριμένους όρους, όπως συμφωνία για κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας και δέσμευση σε μια μακροπρόθεσμη ειρηνευτική διαδικασία που θα οδηγούσε στη συνύπαρξη παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο Ισραήλ. Η ισραηλινή ηγεσία απέρριψε κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 1.200 ανθρώπους και είχε ως αποτέλεσμα την ομηρία 251 ατόμων. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, είχε δηλώσει ότι η αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους «ανταμείβει την τρομοκρατία». Η βρετανική πρωτοβουλία έχει προξενήσει σφοδρές αντιδράσεις από την ισραηλινή κυβέρνηση, οικογένειες ομήρων και βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος, ενώ υπουργοί υπερασπίζονται ότι υπάρχει «ηθική υποχρέωση» να διατηρηθούν ζωντανές οι ελπίδες για μια μακροπρόθεσμη ειρήνη. Ο Στάρμερ είχε θέσει ως καταληκτική ημερομηνία τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για να προχωρήσει το Ισραήλ σε «ουσιαστικά βήματα» προς κατάπαυση πυρός και ειρηνευτική διαδικασία και είχε δηλώσει: «Με τη λύση των δύο κρατών πλέον να απειλείται, αυτή είναι η στιγμή να δράσουμε».
Από δεοντολογική σκοπιά, η απόφαση πρέπει να εξεταστεί με έμφαση στο καθήκον και στη γενικευσιμότητα των πολιτικών πράξεων: κυβερνήσεις οφείλουν να ενεργούν σύμφωνα με αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικοί κανόνες και που σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όχι ως μέσο αλλά ως σκοπό. Αυτό σημαίνει προτεραιότητα στην προστασία αμάχων, υποστήριξη ανεμπόδιστης ανθρωπιστικής βοήθειας και επιμονή σε διαδικασίες λογοδοσίας και νόμου. Πολιτικά και κοινωνικά, η σωστή πράξη είναι αυτή που μπορεί να γίνει γενικός κανόνας: πίεση για κατάπαυση πυρός, υπεράσπιση δικαιωμάτων, στήριξη βιώσιμης ανοικοδόμησης και περιβαλλοντικής αποκατάστασης στη Γάζα. Οι πολίτες και οι φορείς πρέπει να ενεργήσουν με αίσθημα καθήκοντος—ψηφίζοντας, υποστηρίζοντας ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες και απαιτώντας πολιτικές που προάγουν τη δικαιοσύνη και την προστασία του περιβάλλοντος—ώστε οι αποφάσεις να υπηρετούν το κοινό καλό.