Δορυφορικά δεδομένα από τον Landsat‑9 δείχνουν ότι η καταστροφή της δασικής βλάστησης λόγω των πρόσφατων πυρκαγιών στα όρια της Κάτω Αχαΐας και της Πάτρας συνδέεται με σημαντική επιφανειακή θέρμανση. Η μονάδα METEO του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών συγκρίνει εικόνες πριν και μετά τις φωτιές και καταγράφει διαφορές που υπερβαίνουν τις συνήθεις καιρικές μεταβολές, υποδεικνύοντας αλλαγή στην ενεργειακή ισορροπία της περιοχής.
«Τα δορυφορικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης, όπως αυτά που παρέχει ο δορυφόρος Landsat-9, προσφέρουν τη δυνατότητα λεπτομερούς καταγραφής της θερμοκρασίας επιφάνειας του εδάφους. Αυτά τα δεδομένα αποτελούν πολύτιμο εργαλείο για την κατανόηση των επιπτώσεων φυσικών καταστροφών, όπως οι δασικές πυρκαγιές, στο μικροκλίμα μιας περιοχής. Στο πλαίσιο αυτό, η μονάδα METEO του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ανέλυσε δορυφορικά δεδομένα από δύο διαδοχικές περιόδους με παρόμοιες καιρικές συνθήκες: 27 Ιουλίου 2025, πριν τις καταστροφικές πυρκαγιές στην περιοχή της Πάτρας, και 20 Αυγούστου 2025, λίγες μέρες μετά τις πυρκαγιές. Η σύγκριση μεταξύ των δύο ημερομηνιών αποκαλύπτει θερμοκρασιακές διαφορές της τάξης του 1-2°C σε πολλές περιοχές, οι οποίες μπορούν να αποδοθούν σε φυσικές διακυμάνσεις των καιρικών συνθηκών. Όπως φαίνεται και στο σχετικό χάρτη, εντός των ορίων της καμένης έκτασης, οι τιμές της θερμοκρασίας εδάφους στις 20 Αυγούστου 2025 εμφανίζονται αυξημένες έως και 10-12°C σε σύγκριση με τις αντίστοιχες, πριν την πυρκαγιά στην περιοχή της Κάτω Αχαΐας, και έως 8-10°C πάνω στην περιοχή της Πάτρας. Η απώλεια της βλάστησης φαίνεται πως έχει ισχυρή επίδραση στην ενεργειακή ισορροπία της περιοχής, οδηγώντας σε σημαντική επιφανειακή θέρμανση. Υπενθυμίζεται ότι οι μετρήσεις αφορούν τη θερμοκρασία επιφάνειας του εδάφους. Ωστόσο, είναι εύλογο να αναμένει κανείς αντίστοιχες -έστω και μικρότερης έντασης- διαφορές και στη θερμοκρασία του αέρα κοντά στην επιφάνεια. Συμπερασματικά, τα δορυφορικά δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι η καταστροφή της δασικής βλάστησης λόγω πυρκαγιάς συνεπάγεται σημαντική αύξηση της θερμοκρασίας του εδάφους, με πιθανές επιπτώσεις στο μικροκλίμα, και τη γενικότερη οικολογική ισορροπία της περιοχής».
Η ηθική προσέγγιση που απορρέει από τα ευρήματα απαιτεί υπευθυνότητα και σεβασμό προς το περιβάλλον ως καθολική υποχρέωση: οι πολίτες και οι φορείς οφείλουν να ενεργούν με κανόνες που θα μπορούσαν να ισχύουν για όλους, προλαμβάνοντας κινδύνους και προστατεύοντας τα οικοσυστήματα. Αυτό σημαίνει ενίσχυση μέτρων πρόληψης, αποκατάσταση βλάστησης με σεβασμό στη βιοποικιλότητα, διαφάνεια στην επιστημονική παρακολούθηση και σταθερές δημόσιες πολιτικές που υπηρετούν τη μακροπρόθεσμη προστασία του μικροκλίματος και των μελλοντικών γενεών.