Στις 8 Σεπτεμβρίου ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού θα θέσει την κυβέρνησή του σε ψήφο εμπιστοσύνης στην Εθνοσυνέλευση, παρουσιάζοντας εκ νέου τις βασικές κατευθύνσεις της δημοσιονομικής του πολιτικής. Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί βάσει του άρθρου 49, παράγραφος 1 του Γαλλικού Συντάγματος – της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας. Για να καταψηφιστεί η κυβέρνηση αρκεί η απόλυτη πλειοψηφία των ψηφισάντων, κάτι που την καθιστά πιο ριψοκίνδυνη σε σχέση με το άρθρο 49.3, το οποίο απαιτεί τουλάχιστον 289 ψήφους κατά της κυβέρνησης.
Αν η κυβέρνηση κερδίσει την ψήφο εμπιστοσύνης, θα λάβει το πράσινο φως για το σχέδιο μείωσης του ελλείμματος· αν χάσει, ο Μπαϊρού θα υποβάλει την παραίτηση της κυβέρνησής του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σύμφωνα με το άρθρο 50 του Συντάγματος. Το ισοζύγιο στην Εθνοσυνέλευση δείχνει αρνητικό για την κυβέρνηση: 264 ψήφοι έναντι 210 υπέρ του κυβερνητικού στρατοπέδου (Renaissance, Ρεπουμπλικάνοι, MoDem και Horizons). Σε περίπτωση πτώσης, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έχει την επιλογή είτε να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει εκλογές είτε να ορίσει νέο πρωθυπουργό με το ίδιο κατακερματισμένο κοινοβούλιο.
Ο Μπαϊρού έχει ανακοινώσει ένα σκληρό πακέτο μέτρων με στόχο τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ έως το 2027, συμπεριλαμβανομένων περιορισμών στις δημόσιες δαπάνες υγείας και παιδείας, περικοπών σε επιδοτήσεις καυσίμων και σταδιακής μείωσης ορισμένων κοινωνικών επιδομάτων. Το σύνολο των περικοπών ξεπερνά τα 44 δισεκατομμύρια ευρώ και ο Πρωθυπουργός, με δύο διαγγέλματα σε 48 ώρες, έχει θέσει το διακύβευμα των επόμενων 13 ημερών στο λιτό αλλά περιεκτικό «χάος ή ευθύνη». Σωματεία και κοινωνικά κινήματα έχουν καλέσει σε πανεθνική κινητοποίηση για τις 10 Σεπτεμβρίου, με αιχμή τις ανακοινωθείσες περικοπές και την κοινωνική δυσαρέσκεια.
Από ηθική σκοπιά, οι αποφάσεις οφείλουν να στηρίζονται σε αρχές καθήκοντος και καθολικότητας: οι δημόσιες πολιτικές πρέπει να θεσπίζονται με κριτήριο αν οι αντίστοιχες πρακτικές θα μπορούσαν να γίνουν κανόνας αποδεκτός για όλους. Η προστασία της αξιοπρέπειας των πολιτών και η αποφυγή της χρήσης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων ως μέσων για δημοσιονομικούς στόχους είναι προτεραιότητα. Οι πολίτες και οι εκπρόσωποί τους πρέπει να ενεργούν με σεβασμό στη δικαιοσύνη και στην προστασία του περιβάλλοντος, να διεκδικούν διαφάνεια και δίκαιο καταμερισμό του βάρους και να προωθούν πολιτικές που σέβονται την ανθρωπιά και το κοινό καλό.