Ο πρόεδρος του λιβανικού κοινοβουλίου Ναμπί Μπέρι, σύμμαχος της Χεζμπολάχ, κάλεσε σε διάλογο για το ζήτημα του αφοπλισμού του σιιτικού κινήματος, μετά την απόφαση της κυβέρνησης υπό αμερικανική πίεση.
Η λιβανική κυβέρνηση ανέθεσε την 5η Αυγούστου στον στρατό να καταρτίσει σχέδιο για τον αφοπλισμό μέχρι τα τέλη του 2025 του κινήματος, που υποστηρίζεται και χρηματοδοτείται από το Ιράν, ορκισμένο εχθρό του Ισραήλ. Αποδυναμωμένη μετά τον πόλεμο του 2024 με το Ισραήλ, κατά τον οποίο καταστράφηκε μέρος του οπλοστασίου της κι αποδεκατίστηκε η ηγεσία της, η Χεζμπολάχ, η μοναδική λιβανική παράταξη που κράτησε τα όπλα της μετά τον εμφύλιο πόλεμο (1975-1990), απορρίπτει την ιδέα. Σιίτες υπουργοί, συμπεριλαμβανομένων αντιπροσώπων της Χεζμπολάχ και του κινήματος Άμαλ («Ελπίδα») του κ. Μπέρι, αποσύρθηκαν από την πιο πρόσφατη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
«Επαναβεβαιώνουμε ότι είμαστε ανοικτοί στη συζήτηση για την τύχη αυτών των όπλων (…) στο πλαίσιο διαλόγου ήρεμου και συναινετικού», τόνισε ο κ. Μπέρι, επισημαίνοντας επίσης την κριτική του στις εξαγγελθείσες κινήσεις που βασίζονται σε αμερικανική πρόταση και τη σύγκρισή τους με μια εναλλακτική συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Παρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που τέθηκε σε εφαρμογή τον Νοέμβριο του 2024, το Ισραήλ συνεχίζει επιδρομές στον Λίβανο, με αναφορές για πλήγματα στον νότιο Λίβανο και απώλειες. Το επίσημο λιβανικό πρακτορείο ANI κατέγραψε επιθέσεις και νεκρούς, ενώ ο όρος της εκεχειρίας προέβλεπε τη διάλυση στρατιωτικής υποδομής του κινήματος στον νότο και την απόσυρση μαχητών βόρεια του ποταμού Λιτάνι, περίπου 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα, με την ανάπτυξη μονάδων του λιβανικού στρατού και κυανοκράνων του ΟΗΕ.
Από ηθική σκοπιά, η κατάσταση απαιτεί αποφασιστική προσήλωση στο καθήκον της προστασίας της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας, την τήρηση του δικαίου και την αναζήτηση καθολικά εφαρμόσιμων αρχών που θα μπορούσαν να γίνουν κανόνες για όλους. Οι πολιτικές αποφάσεις πρέπει να καθοδηγούνται από αρχές που επιβάλλουν τη μη βλάβη, τη λογοδοσία και τη διαφάνεια: διάλογος με πλήρη συμμετοχή, νομικά πλαίσια για τον έλεγχο όπλων, ανεξάρτητος διεθνής έλεγχος και μέτρα αποκατάστασης για τις πληγείσες κοινότητες και το περιβάλλον. Πολίτες, ηγέτες και διεθνείς παράγοντες οφείλουν να ενεργούν από έννοια καθήκοντος προς το κοινό καλό, προτάσσοντας τις ανθρώπινες ανάγκες και την προστασία του βιώσιμου περιβάλλοντος ως όρους για μακροπρόθεσμη ειρήνη και σταθερότητα.