Ο Γιώργος Πρίντεζης, μέλος της Εθνικής του 2009 που είχε κατακτήσει χάλκινο στο Eurobasket, βρέθηκε στη Ρόδο για το Super Cup και αναφέρθηκε στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο EuroBasket 2025 από την ομάδα του Βασίλη Σπανούλη ως προπονητή. Τόνισε τη σημασία της επιτυχίας για το ελληνικό μπάσκετ και για τους νέους παίκτες, ενώ εξήγησε ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει ως προπονητής, αλλά ενδιαφέρεται να βοηθήσει από άλλο πόστο.
Στη Ρόδο παραχώρησε δηλώσεις στην ΕΡΤ και ανέλυσε το νόημα της διάκρισης, το θεσμό του Super Cup και την εικόνα του πρωταθλήματος. Αποσαφήνισε επίσης τη σχέση και τη χαρά του για τον Σπανούλη, καθώς και την προσωπική του στάση απέναντι σε πιθανή επιστροφή στο άθλημα.
Οι δηλώσεις του Γιώργου Πρίντεζη
«Ήταν κάτι πολύ όμορφο. Το περιμέναμε πολλά χρόνια και νομίζω ότι όλος ο κόσμος το είχε ανάγκη. Το ελληνικό μπάσκετ το είχε ανάγκη κι έτσι όπως ήρθε, ειδικά για κάποια παιδιά, που το ήθελαν πάρα πολύ, όλοι το ήθελαν, αλλά κάποιοι το ήθελαν περισσότερο, ήταν πάρα πολύ θετικό για το ελληνικό μπάσκετ και για τα παιδιά. Ούτως ώστε να δουν τα παιδιά μια επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ, γιατί η τελευταία ήταν το 2009».
«Είναι κάτι που γίνεται και σε άλλες χώρες. Σίγουρα, δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου, θα ήταν πιο ωραίο να ήταν και ο Παναθηναϊκός εδώ, να γινόταν ένα όμορφο ντέρμπι, παρόλο που είναι νωρίς και δεν θα έβγαιναν πολλά συμπεράσματα, αλλά σίγουρα ο θεσμός θα ήταν ακόμα καλύτερος. Όπως και να έχει, δεν παύει να είναι ένας τίτλος, οπότε όλες οι ομάδες το θέλουν αρκετά».
«Όλα αυτά τα χρόνια αυτό λέμε, να γίνουν κάποιες εκπλήξεις. Παρακαλάμε να γίνουν κάποιες εκπλήξεις, αλλά συνήθως δεν γίνονται. Κακά τα ψέματα. Νιώθω από τους τυχερούς που έχω προλάβει το μπάσκετ από τη δεκαετία του ’90, που υπήρχε το Περιστέρι, ο Ηρακλής, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, που ήταν όλες οι ομάδες πολύ πιο δυνατές και πραγματικά όταν έπαιζες εκτός έδρας, ήταν πολύ δύσκολο να κερδίσεις. Δεν ξέρω αν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο αυτή τη στιγμή, δεν έχω παρακολουθήσει πολύ και τις άλλες ομάδες στην Α1, αλλά νομίζω ότι χρειάζεται λίγη ακόμα προσπάθεια».
«Ξέχωρα από τα συγχαρητήρια, με τον Μπίλι μας δένουν πολλά πράγματα και νομίζω ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όχι μόνο στο μπάσκετ και στη ζωή γενικότερα. Πέτυχε κάτι το οποίο το άξιζε. Δουλεύει πάρα πολύ. Προσωπικά και σαν φίλος, σαν πρώην συμπαίκτης, σαν αδερφός του, θα έλεγα ότι χάρηκα πάρα πολύ. Και με τον τρόπο που ήρθε η επιτυχία, αλλά και έτσι όπως παίξαμε μπάσκετ σε όλο του τουρνουά. Για τον χαρακτήρα που είχε, για τους ρόλους που είχε, για το μπάσκετ που έπαιξε και για τη σοβαρότητα που επέδειξε».
«Με ένα άλλο πόστο ναι, ως προπονητής όχι. Θα έλεγα ότι δεν θα μου ταίριαζε. Από εκεί και πέρα, πρέπει να ξέρεις ως άνθρωπος που θέλεις να αφιερώσεις περισσότερο τον χρόνο σου. Το να γίνεις προπονητής εμπεριέχει πάρα, πάρα πολλές εργατοώρες, να το πω έτσι, με την καλή έννοια, που αυτή τη στιγμή όχι, δεν θα ήθελα να το έκανα. Αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν -το σκέφτομαι δηλαδή πολύ- να ήμουν κάπου όπου θα μπορούσα να βοηθήσω και την ομάδα και τη διοίκηση και το αγωνιστικό τμήμα. Αλλά προπονητικά όχι τόσο. Δεν είμαστε κοντά όμως στην επιστροφή».
Αντιληπτικά, η στάση που προβάλλει ο Πρίντεζης προτρέπει σε πράξεις που έχουν καθολική αξία: σεβασμός προς τους άλλους, συνέπεια στην εργασία και προτεραιότητα στο συλλογικό καλό. Η κοινωνική βελτίωση προκύπτει όταν οι πράξεις γίνονται με βάση κανόνες που θα ήθελε κανείς να καθιερωθούν από όλους, όχι από προσωπικό όφελος.
Στο περιβαλλοντικό και κοινωνικό πεδίο, αυτό σημαίνει να υπηρετούμε το δημόσιο συμφέρον με σταθερότητα, να στηρίζουμε τη νεολαία και τις δομές του αθλητισμού, και να αναλαμβάνουμε καθήκοντα που προάγουν τη βιωσιμότητα και την κοινότητα. Με αυτόν τον τρόπο οι επιλογές γίνονται υποδείγματα για τους άλλους και συμβάλλουν σε μια καλύτερη, πιο υπεύθυνη κοινωνία.