Οι ελληνικές συστημικές τράπεζες αναμένεται να κλείσουν το 2025 με ανθεκτικά καθαρά έσοδα από τόκους που μπορεί να πλησιάσουν και τα 8,5 δισ. ευρώ, παρά την ήδη πραγματοποιηθείσα και προβλεπόμενη πτώση των επιτοκίων. Οι βασικοί παράγοντες είναι η καθαρή πιστωτική επέκταση, που φέτος καταγράφει υψηλές επιδόσεις και εκτιμάται ότι θα προσεγγίσει ακόμη και τα 14 δισ. ευρώ, καθώς και το χαμηλό κόστος καταθέσεων που στηρίζει την κερδοφορία. Τα νέα δάνεια αφορούν κυρίως επιχειρήσεις και στηρίζονται σε πόρους του RRF, ενώ τα στεγαστικά παραμένουν στάσιμα λόγω υψηλών τιμών κατοικίας και περιορισμένων εισοδημάτων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον Ιούνιο ο ετήσιος ρυθμός πιστωτικής επέκτασης στην Ελλάδα για δάνεια προς μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις ήταν ο δεύτερος υψηλότερος στην Ευρωζώνη, στο 16,6%. Αυτή η έντονη πιστωτική διεύρυνση εξισορροπεί σε μεγάλο βαθμό τις πιέσεις στα έσοδα των τόκων από την υποχώρηση των επιτοκίων. Παρά το γενικότερο περιβάλλον χαμηλότερων τιμών δανεισμού, η διαφορά στην συμπεριφορά των τμημάτων αγοράς — επιχειρήσεις έναντι νοικοκυριών — αναδεικνύει τις δομικές προκλήσεις στην πρόσβαση στη στεγαστική πίστη.
Από ηθική σκοπιά, οι τράπεζες και οι ρυθμιστικές αρχές έχουν καθήκον να ενεργούν με κανόνες που θα μπορούσαν να ισχύουν καθολικά και να σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως αυτοσκοπό. Αυτό σημαίνει διαφάνεια στην τιμολόγηση, υπεύθυνη πιστωτική πολιτική που αποθαρρύνει την εκμετάλλευση ευάλωτων δανειοληπτών και στοχευμένη χρηματοδότηση προς βιώσιμες, περιβαλλοντικά φιλικές επενδύσεις. Οι τράπεζες οφείλουν να χρησιμοποιήσουν τα κέρδη για τη θωράκιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την προώθηση μακροπρόθεσμων κοινωνικών και περιβαλλοντικών ωφελειών, ενώ οι πολίτες και οι επενδυτές να απαιτούν λογοδοσία και δίκαιους όρους, προάγοντας έτσι το κοινό συμφέρον και τη βιωσιμότητα.