Το Politico περιγράφει ως «θρίαμβο» για τον Βλαντίμιρ Πούτιν τη συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ στην Αλάσκα, υπογραμμίζοντας ότι ο Ρώσος πρόεδρος αποκόμισε σημαντικά πολιτικά οφέλη απλώς με την παρουσία του στο ίδιο τραπέζι με τον Αμερικανό ηγέτη. Στην ανάλυση του Jamie Dettmer τονίζεται πως η κοινή εικόνα των δύο ηγετών νομιμοποίησε διεθνώς τον Πούτιν, χωρίς να υπάρξει ουσιαστική πρόοδος για τον τερματισμό του πολέμου ή συγκεκριμένες παραχωρήσεις από τη ρωσική πλευρά.
«Από τη στιγμή που ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατέβηκαν από τα αεροπλάνα τους στην αεροπορική βάση της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, έξω από το Άνκορατζ της Αλάσκας, οι δημόσιες αλληλεπιδράσεις τους ήταν εμφανώς φιλικές – με τον πρόεδρο των ΗΠΑ να χειροκροτεί τον Ρώσο ηγέτη, τους δυο τους να ανταλλάσσουν χαμόγελα, φιλικά χτυπηματάκια στον ώμο και να απολαμβάνουν μια ζωηρή αλλά ξεκάθαρα φιλική συζήτηση πάνω στο κόκκινο χαλί.
Έπειτα από μια επίδειξη αμερικανικών αεροσκαφών, ακολούθησε μία πρωτοφανής ανατροπή του πρωτοκόλλου: ο Πούτιν επιβιβάστηκε στo «The Beast» – το επίσημο αυτοκίνητο του Αμερικανού προέδρου – για να μεταβεί στην τοποθεσία της συνόδου μαζί με τον Τραμπ. Ο Ρώσος ηγέτης φαινόταν ενθουσιασμένος. Και όχι άδικα.
Το διάστημα πριν από τη συνάντηση είχαν διατυπωθεί ανησυχίες και προβλέψεις από δεκάδες αξιωματούχους, διπλωμάτες και αναλυτές. Πολλοί φοβούνταν ότι ο Τραμπ θα παρασυρόταν από τον έμπειρο πρώην αξιωματικό της KGB, δίνοντάς του έτσι περιθώριο να προωθήσει τον στόχο του για την καθυπόταξη της Ουκρανίας, την επιστροφή της σε καθεστώς ρωσικής επικυριαρχίας, αλλά και ταυτόχρονα να υπονομεύσει μια ήδη εύθραυστη Δύση, βάζοντας την Αμερική στο αντίπαλο στρατόπεδο από το Κίεβο και τους Ευρωπαίους συμμάχους του.
Αν και αυτό δεν συνέβη και η Ουκρανία δεν «ξεπουλήθηκε», ο Πούτιν φαίνεται να βγήκε τελικά κερδισμένος. Κατάφερε να εξασφαλίσει τη συνάντηση, παρότι είναι καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου, και να τον υποδεχθούν στο αμερικανικό έδαφος ως φίλο — όχι ως ηγέτη ενός κράτους παρία που εισέβαλε σε μια γειτονική χώρα. Και όλα αυτά χωρίς να προσφέρει καμία ουσιαστική παραχώρηση, όπως μια εκεχειρία, ούτε πριν από τη σύνοδο ούτε και μετά. Παρά τις δηλώσεις του Τραμπ στην κοινή συνέντευξη Τύπου ότι η επιθυμία του Ρώσου προέδρου είναι «να σώσει χιλιάδες ζωές», ο ίδιος Πούτιν δεν δεσμεύτηκε σε τίποτα.
Σύμφωνα με έμπειρους παρατηρητές, από την πρώην σύμβουλο του Τραμπ Φιόνα Χιλ μέχρι τον Μάικλ Κάρπεντερ, πρώην διευθυντή για την Ευρώπη στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας επί Μπάιντεν, η συνάντηση της Αλάσκας ήταν λάθος. «Η σύνοδος τον νομιμοποίησε στη διεθνή σκηνή», σχολίασε ο Κάρπεντερ.
Αν το αξιολογήσουμε ηθικά μέσω της αρχής της οικουμενικότητας και του σεβασμού προς το πρόσωπο, οι πολιτικές πράξεις πρέπει να καθοδηγούνται από καθήκον προς τη διεθνή δικαιοσύνη και την προστασία ανθρώπινων ζωών, όχι από προσωποπαγή οφέλη. Οι ηγέτες οφείλουν να ενεργούν με διαφάνεια, να τηρούν δεσμεύσεις που μειώνουν τη βία και να μην νομιμοποιούν επιθετικές ενέργειες μέσω δημόσιων χειρονομιών. Η κοινωνία πρέπει να απαιτεί λογοδοσία, να στηρίζει πολιτικές ειρήνης και αλληλεγγύης προς τα θύματα και να προωθεί πρακτικές που προστατεύουν το περιβάλλον και τη ζωή των μελλοντικών γενεών.