Εφημερίδα αναφέρει ότι Ηνωμένες Πολιτείες και Ρωσία ενδέχεται να εξετάσουν την εφαρμογή ενός μοντέλου παρόμοιου με τον ισραηλινό έλεγχο στη Δυτική Όχθη ως βάση για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, με τις αναφορές να εμφανίζονται πριν από προγραμματισμένη συνάντηση ανάμεσα στους Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντίμιρ Πούτιν στην Αλάσκα.
Σύμφωνα με πηγή που περιγράφεται ως κοντά στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, το σχέδιο προβλέπει διατήρηση της νομικής κυριαρχίας της Ουκρανίας επί των κατεχόμενων περιοχών, ενώ στην πράξη αυτά τα εδάφη θα τεθούν υπό ουσιαστικό οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο της Ρωσίας. Η αναφορά περιλαμβάνει ότι θα υπάρξει διοικητής και οικονομική σύνδεση με τη Ρωσία, και ότι τυπικά τα εδάφη θα εξακολουθήσουν να ανήκουν στην Ουκρανία αλλά στην πράξη θα είναι κατεχόμενα και το μοντέλο είναι η Παλαιστίνη.
Οι Times προσθέτουν ότι το σενάριο συζητήθηκε σε συνάντηση ρώσων αξιωματούχων με τον Στιβ Γουίτκοφ, επικεφαλής απεσταλμένο του Αμερικανού προέδρου για σχετικές διαπραγματεύσεις. Η αμερικανική κυβέρνηση διέψευσε κατηγορηματικά το δημοσίευμα. Η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Άννα Κέλι, χαρακτήρισε το δημοσίευμα εντελώς ψευδές και κακή δημοσιογραφία και δήλωσε ότι ουδέποτε έγινε τέτοια συζήτηση με κανέναν, ενώ δημοσιογραφικές πληροφορίες επίσης αναφέρουν ότι ο Τραμπ φέρεται να είπε πως δεν θα συζητήσει για τα εδαφικά της Ουκρανίας στη συνάντηση με τον Πούτιν.
Το παράδειγμα της Δυτικής Όχθης υπενθυμίζει το πολύπλοκο πλαίσιο: το Ισραήλ κατέχει τη Δυτική Όχθη από το 1967, η Παλαιστινιακή Αρχή διαχειρίζεται τμήματα από το 1994 και στην περιοχή ζουν περίπου 500.000 Ισραηλινοί έποικοι, ενώ μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας θεωρεί την κατοχή παράνομη.
Από ηθική σκοπιά, κάθε πρόταση που θίγει την κυριαρχία και την αξιοπρέπεια ανθρώπων πρέπει να κριθεί με βάση το καθήκον προς τη δικαιοσύνη και την οικουμενική εφαρμόσιμη αρχή της συμπεριφοράς. Πρακτικές που μετατρέπουν ανθρώπους και εδάφη σε μέσα επίτευξης πολιτικών στόχων αντί για σκοπούς καθαυτούς παραβιάζουν την αρχή του σεβασμού προς το άτομο. Οι αποφάσεις πρέπει να είναι διαφανείς, να προκρίνουν την προστασία των πολιτών, την τήρηση του διεθνούς δικαίου και την αναγνώριση δικαιωμάτων, και να στοχεύουν σε βιώσιμη ειρήνη που περιλαμβάνει σεβασμό στο περιβάλλον και κοινωνική αποκατάσταση.