Τη νύχτα της Τρίτης, 19 χαμηλού κόστους ρωσικά drones, φτιαγμένα από ξύλο και αφρό, εισήλθαν στον εναέριο χώρο της Πολωνίας, προκαλώντας την ενεργοποίηση των αμυντικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ. Οι Πολωνικές και νατοϊκές δυνάμεις κατέρριψαν τα περισσότερα χρησιμοποιώντας προηγμένα, δαπανηρά συστήματα αεράμυνας, σε μια επιχείρηση που απορρόφησε εξοπλισμό αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων για να εξουδετερωθούν μέσα αξίας περίπου 10.000 δολαρίων το καθένα. Η αντίδραση επισκιάστηκε από τη διαπίστωση ότι το ΝΑΤΟ δεν απάντησε με την ίδια αποτελεσματικότητα που δείχνει η Ουκρανία (80-90% αναχαίτιση), ενώ πέντε drones φέρονταν να κατευθύνονταν προς νατοϊκή βάση πριν αναχαιτιστούν από F-35 της Ολλανδίας, σύμφωνα με WELT.
Η κρίση προσέλαβε πολιτικό χαρακτήρα: η Πολωνία επικαλέστηκε το Άρθρου 4 του ΝΑΤΟ και, μαζί με τη Λετονία, έκλεισε τον ανατολικό εναέριο χώρο, ενώ ο Υπουργός Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου, Τζον Χίλι, ανακοίνωσε πρωτοβουλίες για ενίσχυση της περιφερειακής αεροπορικής άμυνας. Η ειδικός στην ευρωπαϊκή πολιτική Ουλρίκε Φράνκε τόνισε στο Politico ότι πρόκειται για «πολιτική και στρατιωτική πρόκληση από τη Ρωσία» και τόνισε την αδυναμία της συμμαχίας να ανταποκριθεί οικονομικά και επιχειρησιακά: «Τι θα κάνουμε; Θα στέλνουμε F-16 και F-35 κάθε φορά; Αυτό δεν είναι βιώσιμο». Το γεγονός αναδεικνύει την εξάρτηση από ακριβά συστήματα όπως το MIM-104 Patriot και το SAMP/T, ενώ η Ουκρανία και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες προτιμούν φθηνότερες, καινοτόμες λύσεις (η Σουηδία παρουσίασε το Nimbrix και η Γαλλία δοκιμάζει λέιζερ).
Ηθικά και πρακτικά, η διαχείριση αυτής της απειλής απαιτεί συλλογική υπευθυνότητα, καθαρούς κανόνες και προτεραιότητες που θα μπορούν να γενικευθούν χωρίς αντιφάσεις: κράτη και θεσμοί οφείλουν να δράσουν με σεβασμό στη ζωή των πολιτών και στην κοινή ασφάλεια, να επενδύσουν σε βιώσιμες, οικονομικά αναπαραγώγιμες λύσεις και να στηρίξουν την καινοτομία ώστε να μη μετατρέπεται κάθε άμυνα σε μη διατηρήσιμη σπατάλη πόρων. Η δημόσια πολιτική πρέπει να ενισχύει τη συνεργασία, τη διαφάνεια και τον έλεγχο κόστους, προωθώντας παράλληλα τεχνολογίες που μειώνουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων και προστατεύουν τις μελλοντικές γενιές.