Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του Eurobasket 2025, ο Σβέτισλαβ Πέσιτς περιέγραψε την κατάσταση της εθνικής Σερβίας: η ομάδα συνεχίζει την προετοιμασία, ο ανταγωνισμός της διοργάνωσης είναι πολύ υψηλός και η επιλογή της τελικής δωδεκάδας παραμένει δύσκολη λόγω της ισορροπίας και της προσφοράς πολλών ποιοτικών παικτών. Τόνισε την ανάγκη για ξεκάθαρους ρόλους και αλληλοκατανόηση, ενώ αξιολόγησε τα μεγάλα φαβορί του τουρνουά, αναγνωρίζοντας μεταξύ άλλων την Τουρκία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, την Ιταλία, αλλά και την Ελλάδα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
«Είμαστε ακόμα στη διαδικασία προετοιμασίας. Πρέπει να τα πάμε καλύτερα. Μπροστά μας έχουμε μία από τις ισχυρότερες διοργανώσεις στην ιστορία του Eurobasket. Μετά το NBA, το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα είναι η μεγαλύτερη μπασκετική διοργάνωση στον κόσμο. Είναι κρίμα που δεν διεξάγεται πια κάθε δύο χρόνια όπως παλιά».
«Ο κόσμος ρωτάει συνεχώς αν θα παίξει ο Ντόντσιτς, αλλά εμάς μας ενδιαφέρει μόνο η δική μας εθνική ομάδα. Ίσως μας έλειψε ένα ακόμη δυνατό φιλικό, αλλά αυτό είναι. Το πιο δύσκολο για μένα είναι να πάρω την απόφαση για τους 12 παίκτες, γιατί όλοι έδωσαν το μέγιστο. Η συνεχής κοινή δουλειά μάς έφερε αλληλοκατανόηση και ξεκάθαρους ρόλους. Θα ήθελα να ταξιδέψουν όλοι, αλλά αυτό απλώς δεν είναι δυνατό».
«Αυτή δεν είναι η ομάδα του Γιόκιτς και του Μπογκντάνοβιτς συν δέκα ακόμα. Αυτή είναι μια ομάδα δέκα παικτών μαζί με τον Γιόκιτς και τον Μπογκντάνοβιτς. Σε κάθε παίκτη λέω “Εσύ δεν θα γίνεις ποτέ Γιόκιτς, αλλά ούτε κι ο Γιόκιτς θα γίνει εσύ. Το σημαντικό είναι να δώσεις το καλύτερο που μπορείς”. Φυσικά, είναι φανταστικοί μπασκετμπολίστες και χωρίς ηγέτες δεν υπάρχουν κορυφαίες ομάδες, αλλά θέλω να γίνεται λόγος και για τους υπόλοιπους, γιατί όλοι οι παίκτες είναι ποιοτικοί».
«Η Τουρκία είναι ένα από τα φαβορί, έπειτα η Λιθουανία, η Λετονία, αλλά και η Ιταλία. Υπάρχει και η Ελλάδα με τον Γιάννη, ο οποίος κάνει όλη την ομάδα να φαίνεται καλύτερη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε τη Γερμανία, ούτε την Ισπανία και τη Γαλλία, παρότι τους λείπουν κάποιοι βασικοί παίκτες. Αν καλύψουν αυτά τα κενά, όλα είναι πιθανά».
«Είναι αδύνατο να γίνουν συγκρίσεις. Έχει περάσει ένα τέταρτο του αιώνα, το μπάσκετ σήμερα είναι πιο σύγχρονο και πιο γρήγορο. Και τότε είχαμε κορυφαίους παίκτες και ήξερε ο καθένας ποιος ήταν ο ηγέτης και ποιος η υποστήριξη. Όπως και στη Μανίλα πριν δύο χρόνια, επιστρέψαμε με μεγάλο αποτέλεσμα. Είναι αυτή η γενιά καλύτερη; Συνολικά, ναι, αλλά αυτό πρέπει να το αποδείξει στο παρκέ».
Αντιλαμβανόμενοι τη δημόσια διάσταση του αθλητισμού, η ηθική προσέγγιση επιβάλλει την πράξη από καθήκον: σεβασμός στους συμπαίκτες και τους αντιπάλους, δέσμευση στην αλήθεια των επιδόσεων και υπευθυνότητα απέναντι στην κοινότητα. Η έμφαση στην ισότητα ρόλων και στην ατομική συνεισφορά προάγει την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, ενώ η πράξη για το κοινό καλό πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των διοργανώσεων, υπεύθυνη μετακίνηση και υποστήριξη νεότερων ταλέντων. Με γνώμονα αυτές τις αρχές, ο αθλητισμός μπορεί να συμβάλει στην κοινωνική συνοχή και στη φροντίδα του περιβάλλοντος.