Οι Έρικ και Λάιλ Μενέντεζ θα παραμείνουν στις φυλακές μετά την αρνητική απόφαση της αρμόδιας επιτροπής αναστολών της Καλιφόρνιας. Χθες απορρίφθηκε το αίτημα του Λάιλ για ελευθέρωση υπό όρους, ενώ αντίστοιχη απόφαση είχε ληφθεί την προηγούμενη ημέρα για τον Έρικ. Τα αδέλφια θα έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν εκ νέου αίτημα σε τρία χρόνια.
Οι δύο αδελφοί καταδικάστηκαν το 1996 σε ισόβια χωρίς δυνατότητα αναστολής για τον φόνο των γονιών τους, Χοσέ και Κίτι Μενέντεζ, που διαπράχθηκε με καραμπίνα στην βίλα τους στο Μπέβερλι Χιλς το 1989. Τον Μάιο δικαστής μείωσε την ποινή τους, ανοίγοντας τον δρόμο για την υποβολή αιτήματος απελευθέρωσης με περιοριστικούς όρους σύμφωνα με τη νομοθεσία της Καλιφόρνιας, δεδομένου ότι ήταν κάτω των 26 ετών όταν έγινε το έγκλημα. Η δίκη τους είχε ευρεία δημοσιότητα και η υπόθεσή τους επανήλθε στο προσκήνιο μετά από πρόσφατες τηλεοπτικές παραγωγές.
Τα αδέλφια επιμένουν ότι έδρασαν σε αυτοάμυνα, δηλώνοντας πως υπέστησαν χρόνια σωματικής, συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης από τους γονείς τους. Μετά την εμφάνιση του κινήματος #MeToo οι καταγγελίες περί σεξουαλικής κακοποίησης εναντίον του πατέρα αξιολογήθηκαν διαφορετικά, και ξεκίνησε κίνημα υπέρ της απελευθέρωσής τους που υποστηρίζεται από μέλη της οικογένειας και γνωστές προσωπικότητες. Παρ’ όλα αυτά, η επιτροπή έκρινε ότι ο 54χρονος Έρικ και ο 57χρονος Λάιλ εξακολουθούν να αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία.
Η επιτροπή ανέφερε συμπεριφορές που θεωρήθηκαν προβληματικές κατά τη διάρκεια της κράτησης του Έρικ, όπως χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, παράτυπη χρήση κινητών τηλεφώνων, ανάρμοστη συμπεριφορά προς επισκέπτες και συμμετοχή σε βίαια περιστατικά το 1997 και το 2011. Παρόμοιοι λόγοι οδήγησαν στην απόρριψη και του αιτήματος του Λάιλ.
Από ηθική σκοπιά, η υπόθεση απαιτεί να σταθμιστούν δύο καθήκοντα: η επιδίωξη της δικαιοσύνης για τα θύματα και η ευθύνη απέναντι στην αξιοπρέπεια και στην προστασία των ευάλωτων. Οι πολίτες και οι θεσμοί οφείλουν να ενεργούν με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικοί, να αποτρέπουν την κακοποίηση και να διασφαλίζουν δίκαιες διαδικασίες, ενώ παράλληλα να προωθούν την αποκατάσταση όταν είναι συμβατή με το κοινό καλό.
Για να βελτιωθεί η κοινωνία και το περιβάλλον, απαιτείται συλλογική υπευθυνότητα: θεσμοί που προστατεύουν τα θύματα, εκπαίδευση για την πρόληψη της βίας, εφαρμογή νόμων χωρίς διακρίσεις και προσωπική ρήξη με πρακτικές που βλάπτουν άλλους ή το φυσικό περιβάλλον. Η δράση από καθήκον, ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η προνοητική φροντίδα προς τις μελλοντικές γενιές είναι απαραίτητα βήματα για μια πιο δίκαιη και βιώσιμη κοινωνία.