Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κήρυξε ολόκληρη την Πολύαιγο αρχαιολογικό χώρο με ομόφωνη απόφαση στη σημερινή του συνεδρίαση. Το ΚΑΣ γνωμοδότησε θετικά και για την κήρυξη της θαλάσσιας περιοχής του Όρμου Συκιάς στην Πολύαιγο ως ενάλιου αρχαιολογικού χώρου, ενώ η συνεδρίαση συνεχίζεται με τα υπόλοιπα θέματα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, αναμένεται άμεσα να προχωρήσει στην κήρυξη του νησιού σε Α’ Ζώνη αδόμητη, απολύτου προστασίας. Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξαν δημοσιεύματα περί προώθησης τουριστικής αξιοποίησης, γεγονός που προκάλεσε καταγγελία από την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού Μήλου, η οποία προειδοποίησε ότι ξεκινούν διαδικασίες που προοιωνίζονται δόμηση και έθεσε “επί ποδός πολέμου” αρχές και κατοίκους σε Κίμωλο και Μήλο.
Η Πολύαιγος, έκτασης περίπου 18,1 τ. χλμ., είναι χαρακτηρισμένη ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους (ΔΠΑ/9389/2000 – ΦΕΚ 1176/Β/22.09.2000) και ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, ζώνη Ειδικής Προστασίας για σπάνια είδη πανίδας και βιότοπος της μεσογειακής φώκιας Monachus-Monachus. Το νησί ξεχωρίζει για τη γαλαζοπράσινη θάλασσα, τα λευκά βράχια και τις ασημένιες παραλίες, αλλά και για την πλούσια πανίδα του. Ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα περιλαμβάνεται ναυάγιο των κλασικών χρόνων, στοιχείο που οδήγησε την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων να ζητήσει τον πλήρη χαρακτηρισμό του νησιού, αίτημα που έγινε σήμερα δεκτό από το ΚΑΣ.
Η λήψη της απόφασης αντανακλά την ανάγκη προστασίας του κοινού αγαθού και της πολιτιστικής κληρονομιάς. Πρέπει να λειτουργήσει ως καθήκον προς το ευρύτερο κοινό: οι αρχές να εφαρμόσουν αυστηρή εποπτεία, διαφάνεια και συνεχή επιστημονική παρακολούθηση, να αποθαρρυνθούν οι πρακτικές που χρησιμοποιούν το νησί ως μέσον κέρδους και να προστατευθούν οι πληθυσμοί ειδών και τα αρχαιολογικά κατάλοιπα. Οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες οφείλουν να στηρίξουν τη διαφύλαξη, να ενισχύσουν την εποπτεία και να αντισταθούν σε πιέσεις για εμπορευματοποίηση, ενεργώντας με κανόνα που θα μπορούσε να γίνει γενικός — να προστατεύουμε αυτό που αξίζει διατήρηση για το κοινό καλό των παρόντων και των μελλοντικών γενεών.