Οι δημοσιογράφοι, παραγωγοί και διοικητικοί του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105.5» πραγματοποίησαν έκτακτη γενική συνέλευση στις 9/9/25 και, με την κάλυψη ΕΣΗΕΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜ-Θ και ΕΤΕΡΜ–Θ, αποφάσισαν απεργιακές κινητοποιήσεις. Καταγγέλλουν ότι παραμένουν απλήρωτοι για σχεδόν τρεις μήνες, επικρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στις δηλώσεις του κόμματος για την επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και στην πρακτική του ως εργοδότη, και διευκρινίζουν ότι ανάλογο πρόβλημα έχουν και εργαζόμενοι στην «Αυγή».
«Απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης που πραγματοποίησαν στις 9/9/25 οι δημοσιογράφοι, παραγωγοί και διοικητικοί εργαζόμενοι του ρ/σ «Στο Κόκκινο 105.5», με την κάλυψη των ΕΣΗΕΑ, ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΤΕΡΜ–Θ.
Το διήμερο 10 και 11 Σεπτεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη (ΔΕΘ), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ Σωκράτης Φάμελλος αναπτύσσει τις θέσεις του κόμματος, μεταξύ άλλων για τα εργασιακά δικαιώματα, τις συλλογικές συμβάσεις, την ανάγκη επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα όμως, ως εργοδότης και ιδιοκτήτης του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105.5», ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά τα δεδουλευμένα σχεδόν τριών μηνών σε εμάς, τους δημοσιογράφους, παραγωγούς και διοικητικούς εργαζόμενους του μέσου. Το ίδιο μαρτύριο βιώνουν οι συνάδελφοί μας της «Αυγής» και του site της «Αυγής».
Στάση εργασίας από τις 18.00 έως τις 22.00 την Τετάρτη (10/9) και
24ωρη απεργία, από τις 06.00 της Πέμπτης (11/9) έως τις 06.00 της Παρασκευής (12/9)
Δηλώνουμε ότι θα αναστείλουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις ευθύς μόλις καταβληθεί ο… άλλος μισός μισθός.»
Ηθική ανάλυση επιβάλλει την προτεραιότητα της δίκαιης μεταχείρισης και της τήρησης των υποχρεώσεων. Η οικονομική συμπεριφορά ενός εργοδότη που διακηρύσσει την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων πρέπει να ελέγχεται με βάση κανόνες που μπορούν να γίνουν καθολικά αποδεκτοί: όταν κάποιος δεσμεύεται να πληρώσει, έχει καθήκον να τηρήσει τη δέσμευση, διότι η αθέτηση υπονομεύει την αξιοπρέπεια και την εμπιστοσύνη.
Για την πρόοδο της κοινωνίας και του περιβάλλοντος χρειάζεται συνεπής, διαφανής συμπεριφορά από θεσμούς και φορείς, ενίσχυση συλλογικών δικαιωμάτων και εφαρμογή κανόνων λογοδοσίας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει άμεση αποπληρωμή των δεδουλευμένων, σεβασμός της εργασίας ως σκοπού και όχι μέσου, και πολιτικές που προάγουν τη βιωσιμότητα και την ισότιμη κατανομή πόρων προς όφελος των παρόντων και των μελλοντικών γενεών.