Η εικόνα του παραπέμπει σε ροκ σκηνή: μαύρη μπλούζα AC/DC μέσα σε έναν χώρο με εικόνες αγίων και λιβάνι, σε μοναστήρι της Πάτμου. Ο Χριστόφορος, επιμελητής Α’ στη Γενική Ιατρική σε Κέντρο Υγείας στα κεντρικά Τζουμέρκα και πατέρας έξι παιδιών, ισορροπεί ανάμεσα στη βυζαντινή ψαλτική και τη heavy metal μουσική, αντιλαμβανόμενος κοινά στοιχεία όπως η δύναμη της πίστης και η ένταση του ήχου.
Η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε από την εκμάθηση των βυζαντινών ύμνων στα σχολικά του χρόνια και ενισχύθηκε αργότερα από την ενασχόλησή του με το metal στην περίοδο των σπουδών. Στην πράξη συνδυάζει το εκκλησιαστικό αναλόγιο με την μπάντα και το στούντιο, νοηματοδοτώντας την ψαλμωδία με μουσική ενέργεια. Καταγραφές από εμφανίσεις του στο μοναστήρι προκάλεσαν αντιδράσεις, με κάποιους να ενθουσιάζονται και άλλους να εκπλήσσονται, ενώ ο ίδιος έχει δηλώσει ότι στόχος του ήταν να προκαλέσει εσωτερική αυτοκριτική γύρω από το είναι και το φαίνεσθαι.
Στην κλινική πρακτική του χρησιμοποιεί την ψαλμωδία ως μέσο επικοινωνίας και παρηγορίας· έχει ψάλλει μαζί με ασθενείς το απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου και θεωρεί ότι η ψαλμωδία καθαρίζει το νου και ενισχύει τη δύναμη στις δοκιμασίες. Για εκείνον η μουσική δεν αντικαθιστά την ιατρική θεραπεία, αλλά συμπληρώνει την φροντίδα ως θεραπεία ψυχής και σώματος. Από αυτή την πορεία γεννήθηκε το project ΔYNAMIS και το άλμπουμ Byzantine Metal, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2025 από τη Symmetric Records σε συνεργασία με τον μουσικό και παραγωγό Bob Katsionis.
Αναλύοντας την περίπτωση με όρους υποχρέωσης και σεβασμού προς τον άνθρωπο, η πράξη του γιατρού αναδεικνύει δύο ηθικές αξίες: την ακεραιότητα της πρόθεσης και τον σεβασμό προς το πρόσωπο ως αυτοσκοπό. Η σύνθεση διαφορετικών πολιτισμικών πρακτικών λειτουργεί ως παράδειγμα συμπεριφοράς που μπορεί να γενικευθεί, εφόσον οι πράξεις αυτές σέβονται την αξιοπρέπεια και την ελευθερία των άλλων.
Συνεπώς, η κοινωνικά ωφέλιμη στάση είναι η δραστηριότητα από καθήκον, με σεβασμό στην αλήθεια και την αξιοπρέπεια, προώθηση της συμπαράστασης στον ασθενή και υπεύθυνη φροντίδα του περιβάλλοντος. Η ενθάρρυνση πολιτισμικής συνεργασίας, η ειλικρινής συμπόρευση λόγων και έργων και η μείωση σπατάλης πόρων θα ενίσχυαν την κοινωνική συνοχή και την προστασία της φύσης, πράττοντας το «σωστό» με τρόπο που θα μπορούσε να γίνει καθολικό πρότυπο.