Η έρευνα για το κύκλωμα που δρούσε στην Κρήτη αποκαλύπτει την παράξενη εξέλιξη του ρόλου ενός Αρχιμανδρίτη, ο οποίος αρχικά φέρεται να υπέστη εκβιασμό ώστε μέσω πλαστών εγγράφων να αποσπαστεί εκκλησιαστική περιουσία αξίας 1,5 εκατ. ευρώ. Στη συνέχεια, κατά τη διερεύνηση της απάτης, ο ίδιος κατηγορείται ότι πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο και επιχείρησε να αποτρέψει διεκδικήσεις κληρικών, με την αστυνομία να συνδέει τη δράση του με βίαιες ενέργειες και εκβιασμούς. Πλέον ο Αρχιμανδρίτης κατηγορείται για «Ηθική Αυτουργία σε Επικίνδυνες Σωματικές Βλάβες τελεσθείσα κατ’ εξακολούθηση», «Απιστία στρεφόμενη κατά Ν.Π.Δ.Δ. με προκληθείσα ζημία άνω των 120.000 ευρώ» και ηθική αυτουργία σε Εκβίαση, τελεσθείσα κατ’ εξακολούθηση.
Η δομή του κυκλώματος ήταν πολυπλόκαμη, με κεντρικό πυρήνα που περιλάμβανε τον φερόμενο ως Αρχηγό και στενούς συνεργάτες με ψευδώνυμα όπως «Αυστραλός», «Μικρός», «Άτζελα», «Μπίγκαλης», «Στρατηγός». Η οργάνωση χωριζόταν σε τρεις υποομάδες: μια οικογενειακή ομάδα 13 μελών που συντόνιζε τη διακίνηση ουσιών και τη χονδρική προμήθεια σε street dealers, μια ομάδα διακίνησης οπλισμού και πυρομαχικών και συνεργάτες ενστόλους (ΕΛ.ΑΣ., Πολεμικό Ναυτικό, Πολεμική Αεροπορία) καθώς και δικηγόρο των Χανίων. Από την έρευνα προέκυψε ότι το κύκλωμα πραγματοποίησε πάνω από 5.800 διακινήσεις ναρκωτικών σε σημεία όπως το Πάρκο Ειρήνης & Φιλίας, το Ενετικό λιμάνι Χανίων και την Πλατεία «1866», διακινώντας κάνναβη, κοκαΐνη και ηρωίνη, ενώ με εκβιασμούς απέσπασε περιουσιακά στοιχεία της Εκκλησιαστικής Κοινότητας άνω του 1.500.000 ευρώ.
Η ηθική αξιολόγηση της υπόθεσης επιβάλλει την προτεραιότητα του καθήκοντος προς το κοινό καλό και τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δημόσιας περιουσίας. Ο κανόνας που θα έπρεπε να διέπει τη συμπεριφορά όλων είναι να ενεργούν με τρόπο που, αν καθιερωθεί ως γενικός νόμος, να μην υπονομεύει την εμπιστοσύνη στους θεσμούς: ρήτρα ακεραιότητας για τους κληρικούς, αυστηρή διαφάνεια στις μεταβιβάσεις περιουσίας και ανεξαρτητος έλεγχος. Πολίτες, φορείς και εκκλησιαστικές αρχές οφείλουν να προωθήσουν πολιτικές πρόληψης (εκπαίδευση, υποστήριξη θυμάτων, μείωση ζήτησης ναρκωτικών), να ενισχύσουν τη λογοδοσία και να προστατεύσουν το κοινό αγαθό και το περιβάλλον με υπεύθυνες, κανόνες-καθολικές πρακτικές.