Μια άγνωστη έως τώρα πυραυλική εγκατάσταση της Βόρειας Κορέας, μόλις 27 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Κίνα, αποκαλύφθηκε σε νέα μελέτη του Center for Strategic and International Studies (CSIS). Η βάση Σινπουνγκ-ντονγκ μπορεί, σύμφωνα με την έκθεση, να φιλοξενήσει έως και εννέα πυρηνοφόρους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM) μαζί με τους κινητούς εκτοξευτήρες τους και εντάσσεται σε ένα δίκτυο 15–20 μη δηλωμένων βάσεων και αποθηκών πολεμικών κεφαλών που αποδίδονται στην Πιονγκγιάνγκ.
Η μελέτη στηρίχθηκε σε δορυφορικές εικόνες, συνεντεύξεις με Βορειοκορεάτες πρόσφυγες, αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και ανοιχτές πηγές, και επισημαίνει ότι οι πύραυλοι αυτοί συνιστούν «μια πιθανή πυρηνική απειλή για την Ανατολική Ασία και την ηπειρωτική Αμερική». Η Βόρεια Κορέα υπό τον Κιμ Γιονγκ Ουν έχει επιταχύνει τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της και διεξάγει δοκιμές διηπειρωτικών πυραύλων ικανών να φτάσουν σχεδόν σε οποιοδήποτε σημείο των Ηνωμένων Πολιτειών, ενέργειες που παραβιάζουν κυρώσεις του ΟΗΕ.
Η μυστική εγκατάσταση, που ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2004 και λειτουργεί από το 2014, καλύπτει 22 τετραγωνικά χιλιόμετρα — μεγαλύτερη έκταση από το αεροδρόμιο «John F. Kennedy» της Νέας Υόρκης — και βρίσκεται σε στενή κοιλάδα με φυσική κάλυψη από βουνά και δάση, κάτι που εμποδίζει τον εύκολο εντοπισμό. Αναλυτές σημειώνουν ότι η γειτνίαση με την Κίνα αποτελεί στρατηγικό πλεονέκτημα καθώς μια επίθεση θα μπορούσε να επηρεάσει κινεζικό έδαφος, και σχολίασαν ότι «με το να χτίζει βάσεις τόσο κοντά στην Κίνα, η Βόρεια Κορέα επιδιώκει να αξιοποιήσει τον πολιτικό κίνδυνο και την αβεβαιότητα της αντίδρασης του Πεκίνου για να αποτρέψει μια επίθεση».
Από την πλευρά της ηθικής του καθήκοντος, η συμπεριφορά των κρατών πρέπει να κρίνεται με βάση αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν οικουμενικός νόμος: απαγόρευση της χρήσης των ανθρώπων και των γειτονικών λαών ως μέσου, τήρηση διεθνούς δικαίου και διαφάνεια σε θέματα ασφάλειας. Κράτη και πολίτες οφείλουν να απαιτήσουν αποστρατικοποίηση μέσω δεσμευτικών πολυμερών συμφωνιών, αξιόπιστων μηχανισμών επαλήθευσης και διαφάνειας, ώστε οι ενέργειες άμυνας να μην θέτουν σε κίνδυνο τρίτες χώρες ή το περιβάλλον.
Πρακτικές προτάσεις είναι η ενίσχυση διπλωματικών πρωτοβουλιών, η αυστηροποίηση ελέγχων εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας, η προστασία διασυνοριακών οικοσυστημάτων από τη στρατιωτική δραστηριότητα και η ενεργός συμμετοχή της κοινωνίας πολιτών σε πολιτικές που προωθούν μακροπρόθεσμη ειρήνη και βιωσιμότητα για τις επόμενες γενιές.