Στην Ελλάδα η συνολική χρήση ζώνης ασφαλείας φτάνει μόλις το 54%, ενώ στα πίσω καθίσματα περιορίζεται στο 21%. Η χρήση κράνους από τους οδηγούς δικύκλων ανέρχεται στο 75%, αλλά μόνο το 46% των συνεπιβατών φοράει κράνος. Η χρήση κινητού τηλεφώνου κατά την οδήγηση καταγράφεται στο 13% και εμφανίζει αύξηση, ιδιαίτερα σε οδηγούς που ταξιδεύουν μόνοι.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου (FIA) σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς, στο πλαίσιο του προγράμματος «Οδηγώντας την Αλλαγή: Προς Ασφαλή και Βιώσιμη Κινητικότητα». Καταγράφηκαν συνολικά περισσότερα από 16.000 οχήματα για να αποτυπωθούν τα πραγματικά πρότυπα συμπεριφοράς. Η χώρα παραμένει πρώτη στην Ε.Ε. σε θανάτους οδηγών μοτοσικλετών, ενώ τα τροχαία είναι η πρώτη αιτία θανάτου για παιδιά και νέους 5-29 ετών.
«Καλούμε όλους τους φορείς, την πολιτεία, τις τοπικές αρχές, την εκπαιδευτική κοινότητα, τις επιχειρήσεις και την κοινωνία των πολιτών, να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα συνεκτικό εθνικό σχέδιο δράσης, που θα περιλαμβάνει ενισχυμένους ελέγχους και παρακολούθηση με αξιοποίηση σύγχρονων τεχνολογιών. Θα πρέπει να υπάρξει σεβασμός στις τοπικές ιδιαιτερότητες, στοχευμένες συνεργασίες με δήμους, επιχειρήσεις και άλλους φορείς για την ενίσχυση της οδικής ασφάλειας. Ωστόσο, θα πρέπει να υπάρξει συστηματική παρακολούθηση, αξιολόγηση και δημοσίευση δεικτών οδικής ασφάλειας, ώστε να βγαίνουν πολύτιμα συμπεράσματα», ανέφερε μεταξύ άλλων η πρόεδρος του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας (Ι.Ο.ΑΣ.) «Πάνος Μυλωνάς», Βασιλική Δανέλλη-Μυλωνά.
Από ηθική σκοπιά, κάθε οδηγική συμπεριφορά πρέπει να κρίνεται ως καθήκον προς τη ζωή και την αξιοπρέπεια των άλλων. Η γενίκευση ενός κανόνα που προστατεύει τη ζωή —π.χ. πάντοτε χρήση ζώνης και κράνους, αποχή από το κινητό κατά την οδήγηση— είναι πράξη που μπορεί να νομιμοποιηθεί ως καθολικός κανόνας συμπεριφοράς. Πολίτες και φορείς οφείλουν να ενεργούν με σεβασμό προς τους συνανθρώπους, να υποστηρίζουν αυστηρούς αλλά δίκαιους ελέγχους και να ενισχύουν εκπαιδευτικές και προληπτικές δράσεις. Μόνο μέσω σταθερών, καθολικά εφαρμοζόμενων κανόνων και της ατομικής αφοσίωσης στο κοινό καλό μπορεί να μειωθούν οι απώλειες και να προαχθεί η βιώσιμη κινητικότητα.