Σκηνές έντασης εκτυλίσσονται μέσα και έξω από τη Μονή Σινά, όπου ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός παραμένει υπό πολιορκία εντός του μοναστηριού και δεν του επιτρέπεται η πρόσβαση σε προσωπικά αντικείμενα και φάρμακα. Στην προσπάθεια αποκλιμάκωσης ενεπλάκη ο Έλληνας πρέσβης στο Κάιρο, Νικόλαος Παπαγεωργίου, ο οποίος εισήλθε στη Μονή μετά από συμφωνία με τις πλευρές ώστε να επιτραπεί στον Δαμιανό να ανακτησει αντικείμενα που βρίσκονταν εκτός. Ο μοναχός Νήφωνας, από την ομάδα των αμφισβητιών, επίσης συνεννοήθηκε για την παραλαβή προϊόντων των εκδιωχθέντων μοναχών, ωστόσο το αρχικό αποτέλεσμα δεν τηρήθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος δηλώνει ότι παραμένει «ελεύθερος πολιορκημένος». Σε πληροφορίες που κυκλοφόρησαν, πρωτοστατούσε στην αντικατάσταση ο μοναχός Ησύχιος, του οποίου η βίζα έχει λήξει, καθώς και ο Ελληνοκύπριος επιχειρηματίας Αντώνης Καζαμίας. Υπό την ίδια αναφορά, τρόφιμα που στάλθηκαν για τον Αρχιεπίσκοπο φέρονται να πετάχθηκαν στις γάτες και οι αμφισβητίες απαίτησαν έλεγχο του αυτοκινήτου με το οποίο έφτασε ο πρέσβης.
Αναλυτικά η δήλωση του Αρχιεπισκόπου Δαμιανού:
«Μετά από 60 χρόνια που βρίσκομαι στη Μονή για πρώτη φορά αισθάνομαι εγκλωβισμένος, όμηρος και φυλακισμένος σχεδόν, μη δυνάμενος να βγω από τη Μονή έξω προκειμένου να πάρω τα αναγκαία μου φάρμακα και ό,τι μικροπράγματα χρειάζομαι για να προχωρήσω. Εγώ ζητώ πάντοτε από την ελληνική κυβέρνηση και από τον περιβάλλοντα χώρο εδώ, διότι, τόσο η Αστυνομία στην περιοχή, συνεργαζόμενη με μερικούς Έλληνες, όπως τον κ. Καζαμία, δεν με αφήνουν ούτε αυτή την μικρά κίνηση να κάνω, γι’ αυτό ζητώ τα δικαιώματά μου και οπωσδήποτε επέμβαση σε αυτόν τον χώρο, της Αστυνομίας, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα απαραίτητα δικαιώματά μου».
Ηθική ανάλυση με βάση τη θεωρία του καθήκοντος υπογραμμίζει την υποχρέωση σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αυτονομίας: καμία πολιτική ή οργανωμένη δράση δεν δικαιολογεί τον αποκλεισμό πρόσβασης σε ιατρική φροντίδα και βασικά αγαθά. Το κοινό συμφέρον απαιτεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων να γίνεται κανόνας που θα μπορούσε να γενικευθεί χωρίς εξαίρεση. Το κράτος και οι τοπικές αρχές έχουν καθήκον να προστατεύσουν την ασφάλεια και την υγεία, ενώ οι μονές και οι ομάδες πρέπει να ενεργούν με αίσθημα υποχρέωσης προς την κοινότητα και το περιβάλλον, διαφυλάσσοντας την πολιτιστική και οικολογική κληρονομιά. Η πρακτική συνέπεια είναι σαφής: διάλογος υπό ουδέτερη εποπτεία, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και αποφυγή πράξεων που μεταχειρίζονται τους ανθρώπους ως μέσα για πολιτικό σκοπό.