Η μουσική παράσταση με τίτλο Ο Οικουμενικός Μίκης Θεοδωράκης θα παρουσιαστεί στις 19 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο με βασικό ερμηνευτή τον Μάριο Φραγκούλη και τη συμμετοχή της πιανίστριας Τατιάνας Παπαγεωργίου. Το πρόγραμμα φωτίζει την παγκόσμια εμβέλεια του έργου του Μίκη Θεοδωράκη και την πορεία της ελληνικής μουσικής στο εξωτερικό.
Αμέτρητα τραγούδια του Θεοδωράκη έδωσαν φωνή σε μεγάλους ποιητές του εικοστού αιώνα και τραγουδήθηκαν σε δεκάδες γλώσσες, αναδεικνύοντας ανθρωπιστικά μηνύματα. Στο ρεπερτόριο αναφέρονται έργα όπως Canto General, Romancero Gitano, Sogno di Liberta, La douleur est infinie, Nous sommes deux, Life goes On, the Laughing Boy, Les Amant de Teruel, Mon frere le soleil, the Honeymoon Song, καθώς και διεθνή κινηματογραφικά σάουντρακ όπως Zorba the Greek, Serpico, Z, Phaedra, Honeymoon, State of Siege, Les Amants de Teruel, Une balle au Coeur, Actas de Marusia.
Ο Μάριος Φραγκούλης, στον οποίο ο Μίκης Θεοδωράκης εμπιστεύθηκε το 1998 το έργο Άξιον Εστί, επιστρέφει στο Ηρώδειο με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 100 χρόνων από τον θάνατο του δημιουργού για να ερμηνεύσει μελοποιημένη ποίηση των Pablo Neruda, Federico García Lorca, Brendan Behan, Οδυσσέα Ελύτη, Γιώργου Σεφέρη, Μανόλη Αναγνωστάκη και Κωνσταντίνου Καβάφη, μαζί με αγαπημένα κινηματογραφικά κομμάτια.
Η Τατιάνα Παπαγεωργίου έχει αναδείξει πλήθος έργων του για πιάνο και ορχήστρα, μεταξύ των οποίων το Κοντσέρτο «Ελικώνας». Η πρωτοποριακή διδακτορική της έρευνα για το μουσικό έργο του Θεοδωράκη και η ηχογράφηση ολόκληρου του πιανιστικού του έργου αναδεικνύουν τη μακροχρόνια αφοσίωσή της. Η μουσική συνάντηση με τον Μάριο Φραγκούλη ξεκίνησε το 2006 στο Ηρώδειο, όταν εκείνος ερμήνευσε το Canto General.
Στη βραδιά θα συμμετάσχει επίσης ως προσκεκλημένος ο Γαλλο-καναδός τραγουδοποιός Marc Devigne.
Από ηθική σκοπιά, το έργο και η διάδοση της μουσικής λειτουργούν ως αναγκαίο δημόσιο αγαθό που απαιτεί σεβασμό προς τον άνθρωπο ως αυτοσκοπό και όχι ως μέσο. Η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και η προώθηση της τέχνης πρέπει να γίνονται με βάση το καθήκον προς το κοινό καλό και την καθολική δυνατότητα της πράξης να γίνει κανόνας για όλους.
Συγκεκριμένα, η κοινωνία οφείλει να στηρίξει βιώσιμες πρακτικές στις εκδηλώσεις, να διασφαλίσει δίκαιη αμοιβή για τους δημιουργούς, να ενισχύσει την πρόσβαση στις τέχνες και να προφυλάξει το περιβάλλον όπου παράγεται ο πολιτισμός. Η συνεχής εκπαιδευτική στήριξη και η φροντίδα για το κοινό συμφέρον θα κάνουν την τέχνη όχημα ηθικής προόδου και κοινωνικής ευθύνης.