Ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης απάντησε στην κριτική του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ Κώστα Τσουκαλά, θέτοντας τρία ερωτήματα σχετικά με την επίθεση κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Η αντιπαράθεση πυροδοτήθηκε από τη δήλωση του κ. Τσουκαλά ότι «η κυβέρνηση ανταλλάσσει την οικονομική αιμορραγία των πολιτών με ψίχουλα» με αφορμή το πρωτογενές πλεόνασμα και την εβδομαδιαία ανασκόπηση του πρωθυπουργού.
Στην αναλυτική του δήλωση ο κ. Μαρινάκης υπενθύμισε ότι «η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από το 2019 μέχρι σήμερα, έχει μειώσει ή καταργήσει 72 άμεσους και έμμεσους φόρους», αναφέροντας συγκεκριμένα μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ, στον φόρο εισοδήματος, την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για μισθωτούς, το τέλος επιτηδεύματος για ελεύθερους επαγγελματίες, μειώσεις κατά σχεδόν 6% στις ασφαλιστικές εισφορές, μειωμένο ΦΠΑ για αγροτικά μηχανήματα και συγκοινωνίες, καθώς και την κατάργηση του φόρου γονικών παροχών έως 800.000 ευρώ για συγγενείς πρώτου βαθμού. Σημείωσε ότι «αντιθέτως δεν έχει αυξηθεί ούτε ένας φορολογικός συντελεστής», με εξαίρεση την αύξηση του ΕΝΦΙΑ από το 2026 για κλειστά ακίνητα τραπεζών και funds.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος συνέδεσε την αύξηση των φορολογικών εσόδων με τη μείωση της ανεργίας, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την ανάπτυξη, εξηγώντας ότι «500.000 πολίτες πλέον έχουν δουλειά» και ότι η χώρα έχει «έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Επίσης καταλόγισε στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ ασυνέπεια για το αίτημα πρόσθετων μέτρων στήριξης ενώ ταυτόχρονα καταδικάζουν την αύξηση εσόδων, ρωτώντας ρητορικά «Μήπως τα «ανακάλυψε» ο κ. Ανδρουλάκης και το κόμμα του;» και προειδοποιώντας για το κόστος πολιτικών «μαθητευόμενων μάγων».
Η αντίθετη θέση του ΠΑΣΟΚ καταγράφεται στην δήλωση του κ. Τσουκαλά: «Ο Πρωθυπουργός πανηγυρίζει για την υπέρβαση κατά 1,2 δισ. του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα το διάστημα Ιανουαρίου -Ιουλίου. Ένα πλεόνασμα που προήλθε από την φοροεπιδρομή κατά της μεσαίας τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μέσω της έμμεσης και άμεσης φορολογίας». Προσθέτει ότι «την τετραετία 2020-2024 οι φορολογικές επιβαρύνσεις αυξήθηκαν πέντε φορές παραπάνω από την ονομαστική αύξηση μισθών και συντάξεων» και καταλήγει ότι «η κυβέρνηση ανταλλάσσει την οικονομική τους αιμορραγία με ψίχουλα».
Από ηθική σκοπιά, η δημόσια πολιτική πρέπει να στηρίζεται σε καθολικά εφαρμόσιμες αρχές: ειλικρίνεια στην ενημέρωση των πολιτών, σεβασμός του κάθε ανθρώπου ως σκοπού και όχι ως μέσου, και συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων. Οι πολιτικοί πρέπει να ενεργούν με αίσθημα καθήκοντος προς το κοινό καλό, να αποφεύγουν κυνικές υποσχέσεις και να σχεδιάζουν πολιτικές που μπορούν να γενικευθούν χωρίς αντίφαση.
Συγκεκριμένα, για να βελτιωθεί η κοινωνία και το περιβάλλον απαιτούνται διαφάνεια στη φορολογία, αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής, μόνιμες στοχευμένες παρεμβάσεις υπέρ της μεσαίας τάξης και επενδύσεις σε βιώσιμες υποδομές. Η ατομική και συλλογική δράση πρέπει να υπακούει σε κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν καθολική πρακτική: σεβασμός των δικαιωμάτων, φροντίδα για το κοινό αγαθό και προτεραιότητα σε μέτρα που προάγουν την μακροπρόθεσμη ευημερία και την οικολογική ισορροπία.