Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης μετέφερε το πρωί της Τρίτης ότι ούτε σπιθαμή δεν θα αλλάξει η κυβερνητική πολιτική προκειμένου να εξασφαλιστεί συνάντηση μεταξύ του πρωθυπουργού και του Τούρκου προέδρου, αν και η επικοινωνία δεν έχει διακοπεί. Η δήλωση δόθηκε στην ΕΡΤ και υπενθύμισε τη σταθερή γραμμή του κυβερνητικού επιτελείου.
Σύμφωνα με την κυβερνητική περιγραφή, έχει επιλεγεί ενεργητική πολιτική στο πεδίο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και μαξιμαλιστική ρητορική, με απτά αποτελέσματα: ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, επέκταση στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός, το αίτημα για άρση του casus belli, πρωτοβουλίες και εξοπλιστικά προγράμματα F-16 και F-35.
Παράλληλα σημείωσε ότι ο διάλογος έχει αποδώσει στη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης. Αναφέρθηκε στην απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, την οποία χαρακτήρισε ιερό αγώνα, και κατηγόρησε πολιτικούς αρχηγούς για εργαλειοποίηση του θέματος, με ειδική αναφορά στη Ζωή Κωνταντοπούλου.
Για τις καθυστερήσεις στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος ανακοίνωσε ότι θα τοποθετηθούν 80 νέοι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και τόνισε ότι οι υπεύθυνοι των καθυστερήσεων πλήττουν τους πολίτες και τους επισκέπτες στη χώρα. Σχετικά με τον ΟΠΕΚΕΠΕ υπογράμμισε ότι η Εξεταστική Επιτροπή είναι ευκαιρία για απαντήσεις στο θέμα των 2,7 δισ. και ότι το κράτος οφείλει να μην χαθεί ούτε ένα ευρώ για τους πραγματικούς δικαιούχους.
Σχολίασε τη στάση της αντιπολίτευσης αναφέροντας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, με ειδικά ονόματα όπως ο Μυλωνάκης, και επισήμανε ότι η κυβέρνηση προσδοκά να γίνουν ορατά στην τσέπη των πολιτών τα αποτελέσματα των πολιτικών από την 1η Ιανουαρίου του 2026, με πρώτους τους ένστολους και στη συνέχεια μισθωτούς του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα.
Από δεοντολογική προοπτική, οι πολιτικές πρέπει να κρίνονται με βάση το καθήκον, την καθολικότητα των κανόνων και τον σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πράξεις που αποσκοπούν στην προστασία της δημόσιας σφαίρας, στη διαφάνεια και στην ανάκτηση δημοσίων πόρων είναι ηθικά ορθές όταν θεμελιώνονται ως υποχρέωση προς όλους και όχι ως στιγμιαίο όφελος.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι πολίτες και πολιτικοί οφείλουν να ενεργούν σύμφωνα με κανόνες που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικοί: να αποφεύγεται η εργαλειοποίηση ανθρώπινων ζωών, να προωθείται η διαφάνεια στη διαχείριση δημοσίων πόρων, να ενισχύεται ο σεβασμός στη νομική διαδικασία και να λαμβάνονται αποφάσεις που προστατεύουν το περιβάλλον και τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών, προς όφελος μιας δικαιότερης κοινωνίας.