Η Μαρία Ραφαηλίδου ξεκίνησε τον αθλητισμό από το βόλεϊ και διέπρεψε στο χάντμπολ αγωνιζόμενη στο Πανόραμα και στον ιστορικό Πανελλήνιο, πριν τελικά αφοσιωθεί στο στίβο. Από τα σχεδόν 8 της χρόνια έχει συλλέξει μετάλλια σε πανελλήνια πρωταθλήματα, πέρασε από τα σύνθετα αγωνίσματα και είχε διακρίσεις στην κατηγορία Κ16. Ως μαθήτρια της Α’ γυμνασίου άρχισε να ξεχωρίζει στα πανελλήνια πρωταθλήματα και τα τελευταία τρία χρόνια έχει επικεντρωθεί πλήρως στις ρίψεις.
Οδεύοντας στα 19 της χρόνια, πριν από λίγες ημέρες κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σφαιροβολία στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ-20. Σπουδάζει sports management στο Κάνσας και δηλώνει πως ο στόχος της είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ενώ ως πρότυπο αναφέρει τον Μίλτο Τεντόγλου. Η νίκη στο Ευρωπαϊκό δείχνει ότι πρόκειται για την επόμενη μεγάλη μορφή του ελληνικού στίβου.
Οικογενειακά, η υποστήριξη ήταν καθοριστική: ο πατέρας, ο θείος και η γιαγιά είχαν εμπειρία από τον στίβο και ο πατέρας της, Γιάννης Ραφαηλίδης, που είχε διακριθεί στη σφυροβολία και στο τριπλούν, αναγνώρισε την κλίση της στις ρίψεις. Δοκίμασε σφαιροβολία, δισκοβολία και ακοντισμό, αλλά η σφαίρα επικράτησε ως το αγώνισμα που της ταιριάζει περισσότερο.
Η πορεία της συνδέεται με συστηματική δουλειά και συνέπεια: από τις προπονήσεις στο γήπεδο με τον πατέρα ως την επιλογή να αφοσιωθεί στη σφαιροβολία, η εξέλιξη είναι προϊόν καθημερινής προπόνησης και αθλητικής επιλογής. Η επένδυση στη μόρφωση και η διεθνής εμπειρία στο Κάνσας ενισχύουν την προοπτική για μεγαλύτερες διακρίσεις.
Από ηθική σκοπιά, το παράδειγμα της επιβεβαιώνει την αξία της επιμέλειας, της αφοσίωσης και της ευθύνης απέναντι στην κοινότητα. Οι αθλητές και οι οικογένειες οφείλουν να ενεργούν με σεβασμό στους κανόνες, να υπηρετούν το δίκαιο και να λειτουργούν ως πρότυπα για τους νεότερους. Οι φορείς και οι σύλλογοι πρέπει να προάγουν ίσες ευκαιρίες, βιώσιμες πρακτικές (μείωση ταξιδιωτικών εκπομπών, φιλικές προς το περιβάλλον εγκαταστάσεις) και κοινωνική αλληλεγγύη, ώστε ο αθλητισμός να συμβάλλει στην πρόοδο της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.