Ενόψει της ψηφοφορίας εμπιστοσύνης της 8ης Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επιδιώκει να αποτρέψει την ανατροπή της κυβέρνησης του Φρανσουά Μπαϊρού, αναζητώντας μια λύση της τελευταίας στιγμής. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Le Figaro, κάλεσε στο Μέγαρο των Ηλυσίων τους ηγέτες των κομμάτων που συγκροτούν τον κοινό πυρήνα της κυβέρνησης για να συζητήσουν την επόμενη μέρα και να εξετάσουν τη διεύρυνση της κοινοβουλευτικής βάσης.
Στο πλαίσιο αυτό προσκάλεσε τον πρωθυπουργό σε γεύμα με τους Εντουάρ Φιλίπ (Horizons), Γκαμπριέλ Ατάλ (Renaissance) και Μπρούνο Ρεταλιέ (Les Républicains) μεταξύ άλλων. Στόχος είναι να συγκροτηθεί ένα μέτωπο απέναντι στην πίεση από τη δεξιά και την αριστερά, καθώς το Εθνικό Συνασπισμό (RN) και η Αριστερά ζητούν την πτώση της κυβέρνησης, με τις δημοσκοπήσεις να εμφανίζουν το RN ισχυρό στις πρόωρες εκλογές, σύμφωνα με τηλεγράφημα του Bloomberg.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Μακρόν φέρεται να προέτρεψε τους εταίρους «συνεργαστούν με το Σοσιαλιστικό Κόμμα» και άλλα κόμματα, αποκλείοντας το LFI και την Εθνική Συσπείρωση (RN), και να ενεργήσουν «για να διευρύνουν» τη βάση του «και, ενδεχομένως, μετά». Το γεύμα είχε ως αντικείμενο τη συζήτηση για «την επόμενη μέρα». Για τον πρόεδρο, ο κοινός πυρήνας έχει «καθήκον υπευθυνότητας και σταθερότητας» και του ζητήθηκε να «συνεργαστούν με τους Σοσιαλιστές, την Ανεξάρτητη και Εργατική Αριστερά (LIOT) και άλλες πολιτικές δυνάμεις όπως οι Πράσινοι και οι Κομμουνιστές». «Όλοι οι συμμετέχοντες στο γεύμα τάχθηκαν κατά της διάλυσης», πρόσθεσε η ίδια πηγή.
Ηθικά, το πολιτικό προσωπικό οφείλει να ενεργεί από αίσθημα καθήκοντος προς το κοινό καλό, όχι από κομματικό όφελος ή στρατηγική εκμετάλλευση της κρίσης. Η προστασία των θεσμών και της κοινωνικής σταθερότητας πρέπει να γίνει καθολικό κριτήριο δράσης, με σεβασμό στην αξιοπρέπεια όλων των πολιτών και με μακροπρόθεσμες αποφάσεις για το περιβάλλον και την ευημερία. Πρακτικά, αυτό σημαίνει προτεραιοποίηση της συνεργασίας, διαφάνεια στις αποφάσεις και πολιτικές που υπηρετούν τη βιωσιμότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε οι πολιτικές επιλογές να μπορούν να γενικευτούν ως κανόνες προς όφελος της κοινωνίας.