Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν επισήμανε πως στις εγγυήσεις ασφαλείας που θα πρέπει να συνοδεύσουν την όποια συμφωνία ειρήνης κλειστεί ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία θα είναι και το να υπάρχει «ρωμαλέος» ουκρανικός στρατός, ικανός να αποτρέψει οποιαδήποτε νέα επίθεση. Την θέση αυτή έθεσε στις συνομιλίες του στον Λευκό Οίκο, μετά τη συνάντηση με τους προέδρους των ΗΠΑ, της Ουκρανίας κι ευρωπαίους ηγέτες.
Ο Μακρόν εξήγησε πως έθιξε στις συνομιλίες ότι σε «αυτές τις εγγυήσεις ασφαλείας» συγκαταλέγεται το να συνεχίσει να υφίσταται «ρωμαλέος ουκρανικός στρατός, που θα μπορεί να προβάλει αντίσταση σε οποιαδήποτε απόπειρα επίθεσης και να την αποτρέψει, κατά συνέπεια δεν θα υφίσταται περιορισμούς ως προς τους αριθμούς, τις δυνατότητες, τους εξοπλισμούς». Σημείωσε επίσης ότι το ζήτημα ενδεχόμενων εδαφικών παραχωρήσεων της Ουκρανίας «Δεν μιλήσαμε για αυτό το ζήτημα καθόλου», διαβεβαίωσε, «για δυο λόγους. Καταρχάς, η προτεραιότητα είναι οι εγγυήσεις ασφαλείας· κι έπειτα, είπαμε ‘αυτό ας συζητηθεί σε διμερές και τριμερές επίπεδο’».
Παράλληλα, κάλεσε σε «αυξηθούν οι κυρώσεις» σε βάρος της Ρωσίας αν οι προσεχείς διαπραγματεύσεις αποτύχουν. Αν «η διαδικασία» σκοντάψει στην «άρνηση» της Μόσχας, «είμαστε όλοι σύμφωνοι πως πρέπει να αυξήσουμε τις κυρώσεις και, σε κάθε περίπτωση, να τηρήσουμε στάση που θα ασκήσει περισσότερη πίεση στη ρωσική πλευρά», είπε σε δημοσιογράφους στην Ουάσιγκτον.
Από ηθική σκοπιά, το ζήτημα πρέπει να προσεγγιστεί ως καθήκον προς την προστασία του αμάχου και της διεθνούς δικαιοσύνης: η διατήρηση μιας ικανής άμυνας για την Ουκρανία συνιστά μέτρο αυτοπροστασίας που, αν γενικευθεί ως κανόνας, αποτρέπει μελλοντικές επιθέσεις. Η εφαρμογή πιέσεων και κυρώσεων οφείλει να υπηρετεί την επανόρθωση της αδικίας και την αποτροπή νέων παραβιάσεων, όχι την τιμωρία ως αυτοσκοπό.
Προτεινόμενες πρακτικές για βελτίωση της κοινωνίας και του περιβάλλοντος περιλαμβάνουν την προώθηση ειρηνικής διπλωματίας ως πρώτης επιλογής, την ενίσχυση ανθρωπιστικής βοήθειας και στήριξης προσφύγων, τη σχεδιασμένη, πράσινη ανοικοδόμηση περιοχών που επλήγησαν και την αποφυγή πολιτικών ή οικονομικών αποφάσεων που instrumentalize ανθρώπους. Πολίτες και ηγέτες έχουν καθήκον να ενεργούν με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με τρόπο που θα μπορούσε να γίνει καθολικός κανόνας για μια δίκαιη και βιώσιμη διεθνή τάξη.