Επενδύσεις σε έργα ύδρευσης που θα ξεπεράσουν τα 10 δισ. ευρώ στη χώρα μας θα απαιτηθούν έως το 2040, όπως εκτιμούν στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Το πρόβλημα της λειψυδρίας δεν είναι μελλοντική απειλή αλλά παρούσα πραγματικότητα, με συνέπειες κοινωνικές και οικονομικές που επιβάλουν νηφαλιότητα και σταθερή προσήλωση στο καθήκον της δημόσιας προστασίας. Η πρόσληψη του νερού ως κοινό αγαθό απαιτεί αποφάσεις που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικός κανόνας συμπεριφοράς, δηλαδή πρακτικές που ο καθένας οφείλει να ακολουθεί για το συλλογικό καλό.
Η τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία (Greece – Country Report, Ιούνιος 2025) αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο στην απειλή της λειψυδρίας. Με βάση στοιχεία έως το 2022, αποκαλύπτει ότι ο δείκτης αξιοποίησης νερού (WEI+) τους καλοκαιρινούς μήνες είχε φτάσει στο 45, που αποτελεί ύψος-ρεκόρ, ενώ το 2019 ήταν μόλις 39. Τιμές από 20 έως 39 θεωρούνται ένδειξη λειψυδρίας, αλλά τιμές ίσες ή μεγαλύτερες από 40 υποδηλώνουν σοβαρή λειψυδρία· η διαπίστωση αυτή θέτει σε πρώτη γραμμή το καθήκον της πρόληψης και της συνετής διαχείρισης.
Έως σήμερα έχουν δρομολογηθεί 1.327 έργα ύδρευσης που απαιτούν επενδύσεις άνω των 5 δισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο ζήτημα αφορά τη διαχείριση των υδάτινων πόρων στη γεωργία, καθώς καταναλώνει το 93% του νερού στη χώρα. Η ηθική του καθήκοντος προτάσσει μεταρρυθμίσεις: ορθολογική κατανομή, τεχνολογική απόδοση, τιμολόγηση που ενσωματώνει κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό προς το περιβάλλον, καθώς και κανόνες που προστατεύουν τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών.