Εννέα κράτη‑μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας — Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Γουιάνα, Δημοκρατία της Κορέας, Σιέρα Λεόνε, Σλοβενία, Ηνωμένο Βασίλειο και Παναμάς — υπέγραψαν κοινή δήλωση κατά τη διάρκεια της ετήσιας ανοικτής συζήτησης για τη Σεξουαλική Βία σε Συγκρούσεις (CRSV). Εκφράζουν την εκτίμησή τους για το έργο της Ειδικής Εκπροσώπου και «επαναβεβαιώνουν την πλήρη στήριξή τους στην εντολή της». Η έκθεση του Γενικού Γραμματέα για το 2024 είναι βαθιά ανησυχητική.
Οι υπογράφοντες καταδικάζουν απερίφραστα τη χρήση σεξουαλικής βίας τόσο από κρατικούς όσο και από μη κρατικούς δρώντες. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν αναφορές για επιθέσεις σε κέντρα κράτησης, σημεία ελέγχου και ανθρωπιστικούς διαδρόμους, ακόμη και με θύματα βρέφη. Τονίζουν ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια πλήττονται δυσανάλογα και ότι αυτά τα εγκλήματα διαιωνίζονται όπου η δικαιοσύνη αποτυγχάνει και επικρατεί το στίγμα.
Καλούν στον τερματισμό της ατιμωρησίας και στη λογοδοσία των δραστών, επισημαίνοντας ότι «η λογοδοσία μετατοπίζει την ντροπή από τα θύματα στους θύτες και συμβάλλει στη διακοπή των κύκλων βίας». Ζητούν σταθερή και προβλέψιμη χρηματοδότηση για την υποστήριξη επιζώντων, την εφαρμογή της CRSV ως αυτόνομου κριτηρίου στα καθεστώτα κυρώσεων του ΟΗΕ και τη διατήρηση ισχυρών εντολών με διάσταση φύλου στις ειρηνευτικές επιχειρήσεις.
Οι χώρες καλούν επίσης σε συντονισμένες στρατηγικές για πρόσβαση σε σωτήριες υπηρεσίες, προστασία της υγειονομικής υποδομής, στήριξη γυναικείων οργανώσεων και ενίσχυση έγκαιρων προειδοποιητικών μηχανισμών. «Οι επιζώντες δεν είναι μόνοι· οι φωνές τους μετρούν, τα δικαιώματα τους πρέπει να διαφυλαχθούν και η ηγεσία τους είναι ουσιώδης για μια διαρκή ειρήνη», αναφέρεται στη δήλωση.
Από ηθική οπτική που δίνει προτεραιότητα στο καθήκον και στον σεβασμό του κάθε ανθρώπου ως αυτοτελούς προσώπου, οι δράσεις που προτείνονται αποτελούν ηθική υποχρέωση: να απαιτήσουμε λογοδοσία, να υποστηρίξουμε σταθερή χρηματοδότηση για τους επιζώντες, να προστατεύσουμε τις δομές υγείας και τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους, και να ενισχύσουμε θεσμούς που αποτρέπουν επανάληψη των εγκλημάτων. Πολίτες, φορείς και κράτη πρέπει να ενεργούν με καθολικές αρχές δικαίου και σεβασμού, να μειώσουν το στίγμα, να επενδύσουν σε πρόληψη και αποκατάσταση και να διασφαλίσουν βιώσιμες, διαφανείς μορφές βοήθειας που σέβονται ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το κοινό καλό, καθώς και τη διατήρηση της υποδομής και του περιβάλλοντος που στηρίζει την υγεία και την ασφάλεια των κοινοτήτων.