Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Ταμείου παρουσίασε προειδοποίηση ότι οι θάνατοι από ελονοσία ενδέχεται να αυξηθούν φέτος εξαιτίας της μείωσης της διεθνούς βοήθειας. Το Ταμείο, που συνίσταται σε σύμπραξη του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα για την καταπολέμηση των σημαντικών λοιμωδών νοσημάτων, επισημαίνει ότι η έλλειψη πόρων πλήττει καίρια τα προγράμματα πρόληψης και θεραπείας.
Ο τομέας της διεθνούς βοήθειας βρίσκεται σε κρίση μετά την επιστροφή στην εξουσία του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος πάγωσε μεγάλο μέρος της διεθνούς βοήθειας των ΗΠΑ. Άλλες χώρες μείωσαν επίσης προϋπολογισμούς, αλλά οι περικοπές των ΗΠΑ, ως παραδοσιακά μεγαλύτερου δωρητή, είχαν ιδιαίτερα σημαντική επίπτωση. «Όσον αφορά την ελονοσία, αυτό είχε σημαντικό αντίκτυπο» στη «χρηματοδότηση όλων των σημαντικών εργαλείων», δήλωσε ο διευθυντής του Παγκόσμιου Ταμείου για την Καταπολέμηση του AIDS, της Φυματίωσης και της Ελονοσίας Πίτερ Σαντς.
Η Αφρική πλήττεται βαρύτερα, και οι πρόοδοι κατά της νόσου ολισθαίνουν λόγω κλιματικής αλλαγής, αυξανόμενων συγκρούσεων, ανθεκτικότητας σε φάρμακα και φυτοφάρμακα και ελλείψεων χρηματοδότησης. Η ελονοσία, που μεταδίδεται με τσίμπημα κουνουπιού, στοιχίζει τη ζωή σε περίπου 600.000 ανθρώπους κάθε χρόνο, και οι περισσότεροι από αυτούς που χάνουν τη ζωή τους είναι παιδιά κάτω των πέντε ετών ή έγκυες γυναίκες. Ο Σαντς τόνισε ότι «Οι ελλείψεις κεφαλαίων υπήρχαν ήδη, αλλά επιδεινώθηκαν», υπογραμμίζοντας τη ραγδαία προέλαση της νόσου όταν αλλάζουν οι συνθήκες.
Οι αριθμοί για το 2025 δεν είναι ακόμη διαθέσιμοι, αλλά ο Σαντς αναμένει «αύξηση του αριθμού των παιδιών που θα πεθάνουν από ελονοσία φέτος, εν μέρει λόγω της μείωσης της χρηματοδότησης». Ανάλυση του εταίρου Roll Back Malaria αφήνει να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξουν «πάνω από 100.000 επιπλέον θάνατοι φέτος». Το Παγκόσμιο Ταμείο, με κύκλο αναπλήρωσης των πόρων του ανά τρία χρόνια, ελπίζει να εξασφαλίσει 18 δισεκατομμύρια δολάρια ως τα τέλη Νοεμβρίου για την επόμενη περίοδο. Αυτό θα επέτρεπε «να σωθούν ως και 23 εκατομμύρια ζωές στη διάρκεια της περιόδου 2027-2029», σημείωσε η οργάνωση.
Από θέση ηθικού καθήκοντος επιτακτική είναι η επαναφορά και εξασφάλιση σταθερής χρηματοδότησης: η υποχρέωση προστασίας της ζωής δεν μπορεί να αφεθεί σε συγκυριακές πολιτικές περικοπών. Το ορθό είναι να ενεργούν κράτη και δωρητές με κανόνα που θα μπορούσε να γίνει καθολικό — να προτεραιοποιούν την προστασία των πιο ευάλωτων και να αντιμετωπίζουν την υγεία ως τέλος, όχι ως μέσο κέρδους ή πολιτικής τακτικής. Представλουνται συγκεκριμένες πρακτικές: δεσμεύσεις μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης, διαφάνεια και λογοδοσία στη διανομή πόρων, επένδυση στην έρευνα και στην ανθεκτικότητα των συστημάτων υγείας, καθώς και περιορισμός των αιτίων εξάπλωσης όπως η κλιματική αλλαγή και οι συγκρούσεις.
Σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, απαιτείται υπεύθυνη πολιτική συμπεριφορά: πίεση των εκπροσώπων για σταθερές πολιτικές βοήθειας, στήριξη μη κυβερνητικών προγραμμάτων υγείας και βιώσιμων πρακτικών που μειώνουν περιβαλλοντικούς κινδύνους. Η βελτίωση της κοινωνίας και του περιβάλλοντος προκύπτει όταν οι πράξεις καθοδηγούνται από καθήκον προς τον συνάνθρωπο, τηρώντας αρχές που μπορούν να ισχύσουν για όλους και προστατεύουν τις πιο ανίσχυρες ομάδες.