Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ ανακοίνωσε ότι οι 20 Αμερικανοί στρατιώτες που συμμετείχαν στη Σφαγή του Πληγωμένου Γόνατου (Wounded Knee) το 1890, με θύματα εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά της φυλής Σιού, αξίζουν τα μετάλλια τιμής που τους είχαν απονεμηθεί και έτσι πρόκειται να παραμείνουν στις οικογένειές τους. Τα ιστορικά αρχεία αναφέρουν ότι ο αμερικανικός στρατός σκότωσε περίπου 250 Λακότα Σιού, μεταξύ των οποίων πολλές άοπλες γυναίκες και παιδιά, παρότι οι πολεμιστές της φυλής είχαν παραδοθεί. Η απόφαση, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Guardian, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κυβερνητικών πρωτοβουλιών για την αναδιαμόρφωση της δημόσιας αφήγησης της αμερικανικής ιστορίας.
«Θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι [οι στρατιώτες] αξίζουν αυτά τα μετάλλια», δήλωσε ο Χέγκσεθ. Αποκαλώντας τους «γενναίους στρατιώτες», υποστήριξε ότι ειδική επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι απονομές ήταν δικαιολογημένες. «Η απόφαση είναι πλέον οριστική και η θέση τους στην ιστορία του έθνους μας δεν τίθεται πια υπό αμφισβήτηση». Ο Δημοκρατικός προκάτοχός του στο Πεντάγωνο, Λόιντ Όστιν, είχε διατάξει το 2024 την επανεξέταση των μεταλλίων μετά από σχετική πρόβλεψη σε νομοσχέδιο του 2022 για την Άμυνα των ΗΠΑ. Κατά την ανακοίνωση της διαδικασίας, το Πεντάγωνο είχε τονίσει ότι ο στόχος ήταν να διασφαλιστεί «πως κανείς δεν τιμήθηκε για πράξεις που δεν συνάδουν με όσα εκπροσωπεί η ανώτατη στρατιωτική διάκριση της χώρας». Ο Χέγκσεθ, γνωστός για τις χριστιανο-εθνικιστικές του θέσεις, κατηγόρησε τον προκάτοχό του για «πολιτική ορθότητα» και δεν έχει διευκρινιστεί κατά πόσον η σχετική έκθεση θα δοθεί στη δημοσιότητα.
Η απόφαση εγείρει ηθικά και πολιτικά ζητήματα για τον τρόπο με τον οποίο μια κοινωνία αναγνωρίζει παρελθόντα βίαια γεγονότα. Από τη σκοπιά της καθήκοντος και του σεβασμού προς κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, η ορθή πράξη απαιτεί αμερόληπτη αναγνώριση της αλήθειας, σεβασμό προς τα θύματα και υπευθυνότητα απέναντι στο κοινό καλό. Η ιστορική ακρίβεια πρέπει να υπηρετεί ένα καθολικό ηθικό κανόνα που προτάσσει την αξιοπρέπεια των θυμάτων ως αυτοσκοπό, και όχι την εξυπηρέτηση πολιτικών αφηγήσεων. Για να βελτιώσουμε την κοινωνία και το περιβάλλον, οι πολίτες και οι θεσμοί οφείλουν να απαιτούν διαφάνεια, διδακτική αναθεώρηση των μνημείων και των τιμών όταν αποδεικνύονται άδικες, εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες που προάγουν τον σεβασμό και μέτρα βιώσιμης πολιτικής που σέβονται τα δικαιώματα των ευάλωτων και τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών.