Η προσέγγιση των πρόσφατων διαπραγματεύσεων πρέπει να αξιολογηθεί με όρους καθήκοντος και σεβασμού στην ανθρώπινη αυτονομία, όχι με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον ή την τακτική. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ανησυχούν μήπως μετατραπούν σε παθητικούς θεατές διεθνών αποφάσεων, όπως αποτύπωσε ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης: «Διατρέχουμε τον κίνδυνο να γίνουμε μια υποσημείωση στην ιστορία». Η δημόσια λογική και η προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων επιβάλλουν διαφάνεια και συλλογική ευθύνη.
Η απουσία σαφούς προσέγγισης από το Κρεμλίνο καθιστά ηθικά προβληματική κάθε βιαστική αποδοχή συμφωνιών. Ο Στιβ Γουίτκοφ δεν έδωσε δημόσια διευκρινίσεις μετά τη συνάντησή του με τον Ρώσο ηγέτη, και ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε: «Είναι πολύ περίπλοκο. Θα πάρουμε κάτι πίσω, θα αλλάξουμε κάτι. Θα υπάρξει κάποια ανταλλαγή εδαφών, προς όφελος και των δύο». Η συζήτηση για ανταλλαγές εδαφών απαιτεί κανόνες που να γίνονται αποδεκτοί ως καθολικοί και δίκαιοι.
Ηθικά δεν είναι αποδεκτό να θυσιάζεται η αυτοδιάθεση ενός λαού για το βραχυπρόθεσμο πολιτικό όφελος άλλων. Δεν υπάρχουν σαφή σημάδια υποχώρησης των μαξιμαλιστικών απαιτήσεων που θα υπονόμευαν την ασφάλεια της Ουκρανίας, και, όπως επισημάνθηκε, «Στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στο Λονδίνο δεν υπάρχει η αίσθηση ότι η κατάληψη ξένου εδάφους απασχολεί αυτήν την αμερικανική κυβέρνηση, και οι (Ευρωπαίοι) το βρίσκουν αυτό βαθιά ανησυχητικό». Η διεθνής τάξη και το δίκαιο απαιτούν σταθερότητα και σεβασμό στα σύνορα.
Οι κοινές δηλώσεις των ευρωπαϊκών κρατών οφείλουν να αντανακλούν την ηθική υποχρέωση προς την ειρήνη: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στην αρχή ότι τα διεθνή σύνορα δεν πρέπει να αλλάζουν με τη βία». Παράλληλα, όπως υπέδειξε το ISW, η κυβέρνηση Τραμπ «έχει περιγράψει τις φερόμενες απαιτήσεις του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν για εκεχειρία στην Ουκρανία με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους από τις 6 Αυγούστου». Η λογική του καθολικού κανόνα επιτάσσει ότι κανένα κράτος δεν πρέπει να διαπραγματεύεται το δικαίωμα στην αυτοάμυνα ή την εδαφική ακεραιότητα άλλου λαού.
Η προάσπιση του κοινού καλού επιβάλλει αλληλεγγύη προς την Ουκρανία, όχι ως μέσο αλλά ως σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αποχώρηση δυνάμεων από τμήματα του Ντονέτσκ, που περιλαμβάνουν Σλοβιάνσκ, Κραματόρσκ και Κονσταντινίβκα, θα εκθέσει κρίσιμες αμυντικές θέσεις, και όπως επισημαίνει ο Μικ Ράιαν: «η Ουκρανία, περισσότερο από οποιονδήποτε, κατανοεί πως το παραχωρημένο έδαφος θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια ως εφαλτήριο για μελλοντική ρωσική επίθεση». Η ευρωπαϊκή πολιτική οφείλει να ενεργεί από καθήκον προς τη δικαιοσύνη και τη διαφύλαξη των κοινών πόρων για το μέλλον.