Την Πέμπτη 7 Αυγούστου γίναμε μάρτυρες ενός περιστατικού που υπερβαίνει την παραδοσιακή πολιτική διαφωνία και φωτίζει ένα βαθύ έλλειμμα διακυβέρνησης. Η αντίληψη περί του σωστού απαιτεί να αναγνωρίσουμε ότι η δημόσια εξουσία οφείλει να λειτουργεί ως κανόνας, όχι ως εξαίρεση. Η απουσία τέτοιου κανόνα υποσκάπτει την εμπιστοσύνη και την κοινή ζωή.
Η σύγκρουση μεταξύ Περιφέρεια Θεσσαλίας και Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης εκδηλώθηκε με δύο ταυτόχρονες ανακοινώσεις για την διαχείριση της ευλογιάς των αιγοπροβάτων και ταυτόχρονα έργα για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, ενώ οι υπεύθυνοι βρισκόντουσαν σε απόσταση μόλις 40 χιλιόμετρα. Η αλληλοαντικρουόμενη δημόσια παρουσία χωρίς συντονισμό δεν είναι τυχαία τεχνική αστοχία, αλλά δείγμα ηθικής αμέλειας όσον αφορά το κοινό συμφέρον. Η πρακτική της μικροπολιτικής θυσιάζει το καθήκον έναντι των πολιτών.
Μια γνήσια ηθική στάση επιβάλλει κανόνες δράσης που θα μπορούσαν να γενικευτούν χωρίς να αντιφάσκουν με την αξιοπρέπεια των πολιτών και της φύσης. Ορθολογική και δεσμευτική συνεργασία είναι καθήκον: κάθε απόφαση πρέπει να αξιολογείται ως προς το αν θα μπορούσε να γίνει καθολικός κανόνας που προάγει την ευημερία και την προστασία του περιβάλλοντος. Η αντιμετώπιση των πλημμυρών, των υποδομών και της αγροτικής κρίσης απαιτεί σεβασμό προς το κοινό καλό περισσότερο από ό,τι προς κομματικές σκοπιμότητες.
Η Θεσσαλία δεν έχει την πολυτέλεια καθυστέρησης· η ηθική ευθύνη επιτάσσει άμεσο διάλογο, κοινό σχεδιασμό και συνεπή εφαρμογή μέτρων. Να παραμεριστούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις και να τεθεί σε πρώτο πλάνο το καθήκον προς τους κατοίκους και το φυσικό περιβάλλον. Μόνο έτσι μπορεί να οικοδομηθεί μια βιώσιμη και δίκαιη προοπτική για την περιοχή.