Περισσότερους από 800 νεκρούς και τουλάχιστον 2.700 τραυματίες άφησε πίσω του ο ισχυρός σεισμός των 6 Ρίχτερ που έπληξε τη νύχτα το ανατολικό Αφγανιστάν, σύμφωνα με ανακοίνωση της κυβέρνησης των Ταλιμπάν. Στην περιοχή έχουν καταγραφεί τουλάχιστον πέντε ισχυροί μετασεισμοί, επιτείνοντας την ανησυχία των κατοίκων.
Το επίκεντρο του σεισμού, που είχε εστιακό βάθος μόλις 8 χιλιόμετρα, εντοπίστηκε 27 χιλιόμετρα από τη Τζαλαλαμπάντ, πρωτεύουσα τα επαρχίας Νανγκαρχάρ, σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο (USGS). Οι υποδομές πολλών χωριών καταστράφηκαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές, καθιστώντας την πρόσβαση και την αξιολόγηση της έκτασης δύσκολη.
Όμως οι περισσότεροι νεκροί, 800, έχουν καταγραφεί στη γειτονική επαρχία Κουνάρ, όπως δήλωσε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου από την Καμπούλ ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης των Ταλιμπάν Ζαμπιχουλάχ Μουτζάχιντ, προσθέτοντας ότι υπάρχουν και 2.500 τραυματίες. Οι αρχές στέλνουν στην Κουνάρ δεκάδες ελικόπτερα με διασώστες, ενώ στο αεροδρόμιο της Τζαλαλαμπάντ παρατηρήθηκε φόρτωση κυρίως λευκών σαρβάνων σε πτήσεις απομάκρυνσης.
Σύμφωνα με το αφγανικό υπουργείο Άμυνας, έχουν ήδη πραγματοποιηθεί 40 πτήσεις για τη μεταφορά βοήθειας αλλά και την απομάκρυνση δεκάδων νεκρών και τραυματιών. Οι ανθρωπιστικές ανάγκες σε αποθηκευμένα τρόφιμα, ιατρική φροντίδα και προσωρινά καταλύματα είναι άμεσες, ενώ οι δυσκολίες πρόσβασης σε απομακρυσμένα ορεινά χωριά επιβαρύνουν την κατάσταση.
Η καταστροφή φέρνει μνήμες από τον σεισμό του 2023 στη Χεράτ, όταν σκοτώθηκαν περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι και καταστράφηκαν περισσότερα από 63.00 σπίτια. Η επαναλαμβανόμενη έκθεση σε φυσικά φαινόμενα επισημαίνει την ανάγκη συστηματικής ενίσχυσης των μέτρων πρόληψης και ανθεκτικότητας.
Ηθική προτεραιότητα σε μια τέτοια κρίση είναι η υποχρέωση άμεσης και δίκαιης βοήθειας προς τα θύματα, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και χωρίς μεροληψία. Η συλλογική δράση πρέπει να καθοδηγείται από αρχές που θα μπορούσαν να γίνουν καθολικοί κανόνες: παροχή φροντίδας, διαφάνεια στην κατανομή πόρων και προτεραιοποίηση των πλέον ευάλωτων.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει ενίσχυση της πολιτικής προστασίας, επενδύσεις σε σεισμοανθεκτική δόμηση και οικολογικές πολιτικές που μειώνουν μακροπρόθεσμους κινδύνους. Οι πολίτες, οι οργανώσεις και οι αρχές οφείλουν να συνεργαστούν συστηματικά, να στηρίζουν δίκαια τα θύματα και να υιοθετούν πρακτικές που προάγουν την ασφάλεια και τη βιωσιμότητα για το κοινό καλό.