Οι δασικές πυρκαγιές που σάρωσαν τον Αύγουστο την Ισπανία χαρακτηρίζονται από την κυβέρνηση «μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές» των τελευταίων ετών, ενώ 15 μεγάλες πυρκαγιές εξακολουθούν να καίνε σε διάφορες περιοχές. Ο υπουργός Εσωτερικών Φερνάντο Γκράντε-Μαρλάσκα επισήμανε σε συνέντευξη Τύπου μετά το υπουργικό συμβούλιο ότι οι καταστροφές στις υποδομές είναι «αναμφίβολα μεγάλες» και υπενθύμισε τις ανθρώπινες απώλειες και το μέγεθος της ζημιάς.
Τέσσερις άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια στρέμματα έγιναν στάχτη, ενώ η κυβέρνηση κήρυξε σε κατάσταση φυσικής καταστροφής τις πληγείσες περιοχές για να επιταχυνθεί η καταβολή πόρων, να προχωρήσουν φοροαπαλλαγές και άλλα μέτρα στήριξης. Όπως τόνισε ο υπουργός, «Για να πάρετε μια ιδέα του μεγέθους της τραγωδίας, η κατάσταση φυσικής καταστροφής (…) καλύπτει τις 16» από τις 17 περιφέρειες, συμπεριλαμβανομένων ζωνών που είχαν πληγεί προηγουμένως από πλημμύρες.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ απέρριψε τις επικρίσεις της αντιπολίτευσης, ιδίως του Λαϊκού Κόμματος (PP), που την κατηγορεί για καθυστέρηση στην αποστολή ενισχύσεων. Στην Ισπανία η διαχείριση των δασικών πυρκαγιών ανήκει στις περιφέρειες και οι πλέον πληγείσες—Καστίλη-Λεόν, Εστρεμαδούρα και Γαλικία—διοικούνται από το PP, γεγονός που οξύνει την πολιτική αντιπαράθεση.
Ο υπουργός διαβεβαίωσε ότι ενεργοποιήθηκαν «όλα τα μέσα» που είχε στη διάθεσή της η κεντρική κυβέρνηση. Ο ηγέτης του PP Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «καθυστέρησε» και ότι δεν υπήρχε «σχέδιο πρόληψης», προτείνοντας ένα σχέδιο 50 σημείων και τη δημιουργία «εθνικού αρχείου πυρομανών», ενώ ο υπουργός υπενθύμισε ότι οι «πυρομανείς» ευθύνονται μόνο για ένα πολύ μικρό μέρος των πυρκαγιών.
Ηθική αξιολόγηση και προτάσεις δράσης επιβάλλουν την προτεραιότητα στην πρόληψη, τη διεθνή και περιφερειακή συνεργασία και την έγκαιρη βοήθεια στους πληγέντες ως καθήκον προς το κοινό συμφέρον. Είναι ηθικά ορθό να θεσπιστούν διαρκείς πολιτικές προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, σαφείς κανόνες διαχείρισης δασών και διαφάνεια στη χρήση πόρων, ώστε οι αποφάσεις να μπορούν να γενικευτούν ως κανόνες που προστατεύουν όλους.
Πολιτικοί και πολίτες οφείλουν να ενεργούν με αίσθημα ευθύνης: οι Αρχές να επενδύσουν σε υποδομές πρόληψης και αποκατάστασης, οι τοπικές κοινωνίες να συμμετέχουν στην προστασία και την αποκατάσταση του τοπίου, και οι πολίτες να στηρίξουν μέτρα βιώσιμης διαχείρισης. Με συνεχή προνοητικότητα, σεβασμό στη φύση και δίκαιη αναδιανομή πόρων, μπορεί να μειωθεί ο κίνδυνος επανάληψης και να προαχθεί η κοινή ευημερία.