Δύο αδέλφια, ξενοδόχοι που χαρακτηρίζονται στη δικογραφία ως φερόμενοι εγκέφαλοι της κρητικής μαφίας, φέρονται να επιδίωξαν την εκλογή συγκεκριμένου αρχιμανδρίτη στη θέση του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου και να ζήτησαν μεσολάβηση από τον πρώην υπουργό Πάνο Καμμένο. Ο πρώην πρόεδρος των ΑΝΕΛ απάντησε ότι δέχθηκε τηλεφώνημα από τρίτο πρόσωπο στην Κρήτη που του ζήτησε βοήθεια για έναν κληρικό, ότι αρνήθηκε να εμπλακεί σε συστηματικές συνομιλίες και ότι δεν προχώρησε σε άμεση επικοινωνία με τον υποψήφιο μητροπολίτη. Στις δηλώσεις του επεσήμανε πως γνώριζε το πρόσωπο επιφανειακά από την περίοδο στη ΝΔ, αλλά αρνήθηκε ότι προέβη σε ενέργειες όπως μεσολάβηση ή τηλεφωνική παρέμβαση προς τον υποψήφιο.
Η δικογραφία περιλαμβάνει λεπτομέρειες για την καταπάτηση και πώληση έκτασης 175 στρεμμάτων της Μονής Αγίας Τριάδας Χανίων και τους εκβιασμούς ώστε το μοναστήρι να μην διεκδικήσει πίσω την καταπατημένη γη, που σύμφωνα με το υλικό είχε πουληθεί σε Ισραηλινούς επιχειρηματίες. Καταγράφεται τηλεφωνική επικοινωνία στις 12 Αυγούστου μεταξύ ενός εκ των ξενοδόχων και του κ. Καμμένου, όπου ο ξενοδόχος παρουσιάζει τον αρχιμανδρίτη ως αποδεκτό από διπλωματικούς και στρατιωτικούς παράγοντες και μεταφέρει διαβεβαιώσεις ότι, εφόσον η εκλογή εξαρτιόταν από τον «αμερικανικό παράγοντα», ο κ. Καμμένος την ελέγχει. Ο ίδιος κατηγορούμενος έστειλε μήνυμα με το όνομα του υποψηφίου και στη συνέχεια μετέφερε τις διαβεβαιώσεις στον αρχιμανδρίτη. Στο φάσμα των επαφών περιλαμβάνονται επίσης διαπραγματεύσεις για την απόδοση τμημάτων ιερών λειψάνων, αιτήματα για κομμάτι του Τίμιου Ξύλου και συζητήσεις που περιέλαβαν προσβλητική γλώσσα από πλευράς του κληρικού.
Από ηθική σκοπιά, η υπόθεση εγείρει θέματα καθήκοντος προς το δημόσιο συμφέρον, σεβασμού των νόμων και αξιοπρέπειας των φορέων θρησκευτικής ζωής. Η ορθή πράξη επιβάλλει άρνηση χρήσης προσωπικών σχέσεων για κατάχρηση εξουσίας, διαφάνεια στις διαδικασίες επιλογής και προστασία της περιουσίας και του περιβάλλοντος που ανήκει σε κοινότητες. Πολιτικοί και πολίτες οφείλουν να συμπεριφέρονται κατά τρόπο που θα μπορούσε να γίνει γενικός κανόνας: να αποφεύγουν μεσολαβήσεις που υπονομεύουν θεσμούς, να τηρούν το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και να ενισχύουν τις θεσμικές διαδικασίες ελέγχου, ώστε να προάγεται το κοινό καλό και η προστασία της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς.