Το μόνο βέβαιο είναι πως το μεγάλο θύμα της ιστορίας δεν είναι άλλος από τον παλαιστινιακό λαό. Η ηθική μας απαίτηση είναι σαφής: να αντιμετωπίζουμε κάθε ανθρώπινη ζωή ως αυτοτελή σκοπό και να ενεργούμε με κανόνες που θα μπορούσαμε να θέσουμε ως καθολικό νόμο συμπεριφοράς.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός που οδηγήθηκε σε προπηλακισμούς και αποκλεισμούς δεν δικαιολογείται από κανένα ορθόδοξο ηθικό κριτήριο. Όταν οι πράξεις καθοδηγούνται από συγκολλημένες προκαταλήψεις και συλλογικές ταυτότητες, η κοινωνία εκτρέπεται από το καθήκον της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης προς το κοινό καλό.
Την ίδια στιγμή, ο Μπεντζαμίν Νετανιάχου προετοιμάζει την πλήρη στρατιωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα ότι ακόμη και μετά από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου η Χαμάς εξακολουθεί να υπάρχει. Ο πόλεμος που διεξάγει το Ισραήλ έχει ήδη κοστίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους, εκτοπίσει τη συντριπτική πλειονότητα των δύο εκατομμυρίων κατοίκων της Γάζας και ισοπεδώσει ολόκληρες πόλεις – προκαλώντας μια πρωτοφανή ανθρωπιστική καταστροφή.
UNICEF έχει χαρακτηρίσει τη Γάζα «το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο για ένα παιδί», επισημαίνοντας πως σκοτώνεται κατά μέσο όρο πάνω από ένα παιδί την ώρα σε αυτόν τον πόλεμο. Ηθικά, η διεθνής κοινότητα οφείλει να θέσει την προστασία των αμάχων και ιδίως των παιδιών ως πρώτη προτεραιότητα· κάθε απόφαση πρέπει να κρίνεται από το αν θα μπορούσε να γίνει γενικός κανόνας που φροντίζει το ανθρώπινο άτομο και το περιβάλλον του.
Οι διακρατικές στάσεις —είτε από φόβο, είτε από οικονομικό συμφέρον— αποδεικνύουν την απροθυμία για θεμελιώδη λύση. Μερικά δυτικά κράτη, όπως η Νορβηγία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, έσπευσαν πρόσφατα να αναγνωρίσουν επίσημα το Κράτος της Παλαιστίνης. Ωστόσο, αδυνατούν να εξηγήσουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό στην πράξη. Το ηθικό καθήκον απαιτεί σαφείς, εφαρμόσιμες πολιτικές που σεβαστούν την αξιοπρέπεια, σταθεροποιήσουν τις ζωές των ανθρώπων και προστατεύσουν το φυσικό περιβάλλον από την καταστροφή.