Η δημοτική Αρχή της Ιερουσαλήμ προχώρησε στο «πάγωμα» όλων των τραπεζικών λογαριασμών που ανήκουν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, σύμφωνα με αναφορές συνεργατών του Πατριάρχη Θεόφιλου Γ’. “Την Τετάρτη, 6 Αυγούστου, ο δήμος της Ιερουσαλήμ αποφάσισε μονομερώς να παγώσει τον τραπεζικό λογαριασμό του Ελληνικού Ορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων. Κατά την άποψή μας, η αιτία αυτής της απόφασης σχετίζεται με το ζήτημα της Αρνόνα”, του ισραηλινού φόρου ακίνητης περιουσίας, αναφέρει η σχετική δήλωση.
Η διαμάχη μεταξύ του δήμου και εκκλησιών που κατέχουν ακίνητη περιουσία στην πόλη διαρκεί χρόνια. Μια συμφωνία δεκαετιών εμπόδιζε τον δήμο να εισπράττει φόρους από χριστιανικούς οργανισμούς, αλλά το 2018 η πόλη όρισε ότι η απαλλαγή ισχύει μόνο για ακίνητα «για προσευχή, για τη διδασκαλία της θρησκείας ή για ανάγκες που προκύπτουν από αυτήν», εξαιρώντας δραστηριότητες που εξυπηρετούν προσκυνητές όπως ξενώνες και καφετέριες, και άρχισε να διεκδικεί λογαριασμούς δεκάδων εκατομμυρίων σέκελ. Τότε ο τότε δήμαρχος Νιρ Μπαρκάτ δέσμευσε τραπεζικούς λογαριασμούς εκκλησιών, οι οποίες έκλεισαν για τρεις ημέρες την Εκκλησία του Παναγίου Τάφου· ο δήμος υπαναχώρησε μετά την παρέμβαση του Μπένιαμιν Νετανιάχου, ενώ οι εντάσεις αναζωπυρώνονται περιστασιακά.
Η ομάδα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων σημειώνει τη σημασία του θρησκευτικού έργου: “Ως θρησκευτικοί φορείς, οι εκκλησίες διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο διατηρώντας εκπαιδευτικά, κοινωνικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα που εξυπηρετούν τον τοπικό πληθυσμό, είτε είναι χριστιανικός είτε όχι”. “Για το λόγο αυτό, ιστορικά, οι εκκλησίες δεν έχουν πληρώσει ποτέ δημοτικούς ή κρατικούς φόρους για τις εκκλησιαστικές ιδιοκτησίες, είτε κατά την περίοδο της οθωμανικής, της βρετανικής, της ιορδανικής είτε της ισραηλινής κυριαρχίας”. Σύμφωνα με την οργάνωση «Προστασία των Χριστιανών της Αγίας Γης», το Ορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων δεν είναι πλέον σε θέση να πληρώσει τους μισθούς του κλήρου, των δασκάλων και του προσωπικού.
Ηθική αξιολόγηση απαιτεί αναγωγή στην αρχή του καθήκοντος και της καθολικότητας: αποφάσεις που πλήττουν ευάλωτους και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας οφείλουν να αιτιολογούνται με κανόνες που θα γίνονταν αποδεκτοί ως καθολικοί. Η τήρηση των ιστορικών συμφωνιών ή η διαπραγμάτευση δίκαιων, διαφανούς όρων είναι υποχρέωση τόσο για την πολιτεία όσο και για τις θρησκευτικές αρχές, προκειμένου να προστατευθεί το δημόσιο καλό, η κοινωνική συνοχή και η πολιτιστική κληρονομιά. Για το συμφέρον της κοινότητας και του περιβάλλοντος, απαιτούνται διαφανείς διαδικασίες, σεβασμός προς τους εργαζομένους και λύσεις που θα προάγουν τη βιωσιμότητα των κοινωνικών και φιλανθρωπικών λειτουργιών.