Ο δημοσιογράφος Κώστας Φλαμής περιγράφει λεπτό προς λεπτό τον θάνατο του εικονολήπτη του ΑΝΤ1, Γιώργου Παυλάκη, κατά τη διάρκεια ρεπορτάζ στη λίμνη του Μόρνου. Τα γεγονότα ξεκίνησαν μετά από γύρισμα σε σημείο που είχε αποκαλυφθεί λόγω λειψυδρίας και συνεχίστηκαν στο δρόμο προς το Κέντρο Υγείας, με τον Φλαμή να περιγράφει την προσπάθεια βοήθειας και τη δραματική εξέλιξη.
Στο αυτοκίνητο, ο Παυλάκης έκανε νόημα να σταματήσει και είπε “Μαλάκα δεν αισθάνομαι καλά” πριν χάσει τις αισθήσεις του. «Τον πλακώνω στα χαστούκια. Του δίνω νερό. Συνέρχεται» γράφει ο δημοσιογράφος, που τη διέκοψε την πορεία για να ζητήσει ιατρική βοήθεια· κατά τη μεταφορά στο Κέντρο Υγείας ο κάμεραμαν υπέστη νέο επεισόδιο και στη συνέχεια έγιναν εκτεταμένες προσπάθειες ανάνηψης.
Στο αναλυτικό κείμενό του ο Φλαμής αναφέρεται και στη δουλειά πριν το περιστατικό: “Γιώργη που είσαι Γιώργη” φώναζε πάνω από το χωριό που είχε βγει από τη λίμνη, ενώ το γύρισμα είχε «σκηνοθετηθεί» από τον ίδιο τον Παυλάκη με drone και κάδρα. Κατά τη διάρκεια της ανησυχίας ο δημοσιογράφος περιγράφει διάλογους και ενέργειες, όπως την πρόταση «Πάρε καμιά καραμέλα μήπως έχεις πάθει υπογλυκαιμία» και την απάντηση “είμαι μια χαρά πάμε”.
Η δεύτερη κρίση στο Κέντρο Υγείας οδήγησε σε επείγουσα επέμβαση: «Ανέπνεε. Του ρίχνω μία τελευταία ματιά, με βγάζουν έξω. 45 λεπτά ΚΑΡΠΑ. Τέλος.» Ο Φλαμής καταλήγει με την προσωπική του κραυγή: Σε έχασα ρε φίλε μέσα σε 15 λεπτά. Την πρώτη γύρισες, την δεύτερη δεν σε πρόλαβα., μεταφέροντας το βάθος της απώλειας και την αντίδραση των συναδέλφων και της κοινότητας.
Από την ηθική οπτική, η αφήγηση επιβάλλει την προτεραιότητα του σεβασμού στη ζωή και το καθήκον άμεσης βοήθειας· η προσωπική ευθύνη και η αλληλεγγύη στον χώρο εργασίας είναι πρωταρχικές. Οι θεσμοί υγείας και οι εργασιακές διαδικασίες πρέπει να ενισχυθούν ώστε να διασφαλίζεται έγκαιρη πρόσβαση στην περίθαλψη σε περιφερειακές περιοχές, ενώ η φροντίδα για το περιβάλλον —όπως η διαχείριση των υδάτινων πόρων στη λίμνη του Μόρνου— απαιτεί συλλογική υπευθυνότητα για το κοινό καλό.