Τον Ιούνιο καταγράφηκαν 74 τροχαία ατυχήματα, 63 νεκροί και 1.295 τραυματίες στην Ελλάδα, στοιχεία που περιγράφουν μια οδυνηρή αύξηση των θανατηφόρων συμβάντων στο οδικό δίκτυο. Ο σύμβουλος τροχαίων ατυχημάτων Αντώνης Μορφονιός τόνισε την επιδείνωση της κατάστασης και ανέφερε συγκεκριμένα: «Κάθε 14 ώρες έχουμε έναν νεκρό στην Ελλάδα από θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα. Με τα πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σκαρφαλώσαμε άλλη μία θέση. Ήμασταν στην 4η θέση το 2023 και το 2024 με αύξηση 4%. Ανεβήκαμε στην 3η θέση πίσω από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Σταθερά η Ρουμανία και η Βουλγαρία με μία αυξητική τάση της τάξης του 4%, όταν ο μέσος όρος τροχαίων ατυχημάτων θανατηφόρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μειωθεί κατά 3%». Παράλληλα επισήμανε προβλήματα του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, χαρακτηρίζοντάς τον κυρίως τιμωρητικό και εισπρακτικό και όχι επαρκώς προληπτικό: «πρέπει να διαφοροποιήσουμε λίγο τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, ο οποίος δεν έχει επενδύσει στην αποτροπή. Ναι μεν ο σκοπός του νόμου είναι η αποτροπή, αλλά ουσιαστικά δεν έρχεται να μειώσει τα τροχαία ατυχήματα παρά μόνο να τιμωρήσει και να εισπράξει. Είναι ένας νόμος τιμωρητικός, εισπρακτικός και όχι προληπτικός. Διότι υπάρχει και ευρωπαϊκή στρατηγική και μέχρι το 2030 που σκοπό έχει τη μείωση έως και 50% των θανατηφόρων τροχαίων, αλλά και με βάση το όραμα του μηδενικού κινδύνου έως το 2050 δεν φαίνεται να έχει αποτέλεσμα. Γιατί; Διότι δεν υπάρχει σωστή εκπαίδευση από τα πρώτα χρόνια της οδήγησης».
Η πρόεδρος του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς», Βασιλική Δανέλλη Μυλωνά, υπενθύμισε ότι πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν ανθρώπινες ζωές και κοινωνικές συνέπειες και επισήμανε δύο βασικά αίτια: την άγνοια και την ατιμωρησία. Όπως είπε: «Μετράμε τα νούμερα και τους αριθμούς, αλλά δεν μπορούμε να μετρήσουμε τον πόνο και τις συνέπειες που κρύβονται πίσω από αυτά τα νούμερα», τόνισε η πρόεδρος του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς», Βασιλική Δανέλλη Μυλωνά, μιλώντας στην ΕΡΤ, την Κυριακή 31/8. «Γιατί πίσω από αυτούς τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι. Υπάρχουν ζωές που χάνονται, όνειρα που σβήνουν, οικογένειες που καταστρέφονται, που διαλύονται. Και αν λάβουμε υπόψη και το ότι πέρα από την οικογένεια και την κοινωνία τα τροχαία πλήττουν και την ανάπτυξη, είναι μια τροχοπέδη και για την ανάπτυξη του τόπου μας. Είναι πολλά που φταίνε αλλά αν θέλουμε να συνοψίσουμε, είναι κυρίως δύο τα θέματα. Η άγνοια και η ατιμωρησία. Υπάρχει ένα έλλειμμα παιδείας. Δεν υπάρχει ενημέρωση, δεν υπάρχει εκπαίδευση και δεν μπορούμε να κατηγορούμε τους πολίτες όταν δεν έχουν ενημερωθεί. Και επίσης είναι το θέμα της ατιμωρησίας. Βλέπουμε στο δρόμο συμπεριφορές απαράδεκτες, κάτι που δεν βλέπουμε στο εξωτερικό και βλέπουμε και τους συμπολίτες μας όταν πηγαίνουν στο εξωτερικό να συμμορφώνονται. Έχουμε ένα καινούργιο κώδικα οδικής κυκλοφορίας, έναν καλό κώδικα που έχει βάλει αυστηρές ποινές, οι οποίες πρέπει όμως να εφαρμοστούν γιατί δεν είναι δυνατόν ο καθένας να κάνει ότι θέλει στο δημόσιο οδικό δίκτυο».
Αν η αξιολόγηση της κατάστασης στηριχθεί στην έννοια του καθήκοντος και της καθολικής νομιμοποίησης της πράξης, τότε η κοινωνία οφείλει να μετασχηματίσει τους κανόνες σε πραγματικά μέσα πρόληψης και όχι σε μέθοδοι εισπράξεων. Η οικειοποίηση της υπευθυνότητας από τους οδηγούς και η δικαιοκρατική εφαρμογή των κυρώσεων είναι υποχρέωση προς τους συνανθρώπους· η εκπαίδευση από νεαρή ηλικία και η συνεχής ενημέρωση πρέπει να γίνουν προτεραιότητα. Το κράτος και οι φορείς πρέπει να βελτιώσουν υποδομές, να ενισχύσουν προγράμματα οδικής ασφάλειας και να εφαρμόζουν κανόνες με σκοπό την προστασία της ζωής και του περιβάλλοντος. Με την πρακτική εφαρμογή ενός καθήκοντος που θεωρείται καθολικά σωστό, προάγεται η συλλογική ασφάλεια και η βιώσιμη ανάπτυξη για τις επόμενες γενιές.