Η νέα έκθεση «Education at a Glance 2025» – Σεπτέμβριος 2025 αναδεικνύει σημαντικές βελτιώσεις στην ελληνική εκπαίδευση, όπως μείωση της σχολικής διαρροής, αύξηση των μεταπτυχιακών τίτλων, ενίσχυση στην ψηφιακή πρόσβαση και βελτιώσεις υποδομών. Παρά ταύτα, η Ελλάδα υστερεί στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ σε κρίσιμους δείκτες: δαπάνες ανά μαθητή, μισθοί εκπαιδευτικών και διεθνής κινητικότητα φοιτητών, ενώ παραμένουν προκλήσεις στη σύνδεση με την αγορά εργασίας, στη δια βίου μάθηση και στις κοινωνικές ανισότητες στα σχολεία.
Σε επίπεδο στοιχείων, το ποσοστό νέων 25-34 ετών χωρίς απολυτήριο μειώθηκε από 13% το 2019 σε 7% το 2024, προσεγγίζοντας τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Η ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συσχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο ανεργίας: διεθνώς το 12,9% των νέων χωρίς απολυτήριο είναι άνεργοι έναντι 6,9% αυτών με απολυτήριο, ενώ στην Ελλάδα τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 24,2% (χωρίς απολυτήριο), 16,2% (με απολυτήριο) και 12,3% (κάτοχοι τριτοβάθμιου πτυχίου).
Το 13% των νέων 25-34 ετών στην Ελλάδα έχει μεταπτυχιακό τίτλο, έναντι 16% μέσου όρου ΟΟΣΑ, αλλά αυξημένο από 9% το 2019. Οι κάτοχοι μεταπτυχιακού εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά απασχόλησης και αποδοχές, ενώ το ποσοστό αυτό διαφέρει ευρέως διεθνώς (1% έως 39% το 2024). Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δείχνει συγκέντρωση σε προγράμματα Bachelor (100% των νέων εισακτέων), με 55% γυναίκες, 30% αποφοίτους σε θετικές/τεχνολογικές επιστήμες και 24% σε κοινωνικές/ανθρωπιστικές. Η διεθνής κινητικότητα υποχωρεί (ξένοι φοιτητές: 3,4%→3% στην Ελλάδα, ενώ ΟΟΣΑ 6%→7,4%).
Η δημογραφική συρρίκνωση είναι κρίσιμη: ο αριθμός παιδιών 0-4 ετών μειώθηκε κατά 25% την περίοδο 2013-2023 και προβλέπεται νέα πτώση 11% μέχρι το 2033, απαιτώντας αναπροσαρμογή υποδομών και πόρων. Ως καθήκον προς το μέλλον, η κοινωνία και οι φορείς οφείλουν να δράσουν με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με αρχές που μπορούν να γίνουν καθολικοί κανόνες: εξασφάλιση δίκαιης χρηματοδότησης, αξιοπρεπείς μισθοί εκπαιδευτικών, στοχευμένα προγράμματα δια βίου μάθησης και σύνδεση με την αγορά εργασίας. Πρακτικά βήματα περιλαμβάνουν ανακατανομή πόρων προς τα πιο ευάλωτα σχολεία, μακροπρόθεσμο σχεδιασμό υποδομών με σεβασμό στο περιβάλλον, πολιτικές στήριξης οικογενειών και προώθηση βιώσιμων πρακτικών μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε οι σημερινές επιλογές να ευνοούν το κοινό καλό και τις μελλοντικές γενιές.