Μία μουριά στέκει στο κέντρο της αυλής των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων της Ξηροκρήνης και με το πυκνό φύλλωμά της καλύπτει τις συζητήσεις των μαθητών του 12ου Γυμνασίου και του 16ου Λυκείου Θεσσαλονίκης. Το δέντρο είναι ιστορικό και υπολογίζεται ότι έχει τουλάχιστον 250 χρόνια ζωής, ενώ κατά κάποιες εκτιμήσεις φτάνει και τα 300.
Παρά τις εργασίες ανακαίνισης που πραγματοποίησε το Ίδρυμα Ωνάση, ζητήθηκε από τον εργολάβο να μην πειραχτεί το δέντρο, που καταγράφεται ως η πιο παλιά μουριά του δήμου Θεσσαλονίκης. Οι εκπαιδευτικοί φρόντισαν να μεταφέρουν στους μαθητές εικόνες από το ρίζωμα έως το μεγάλωμα και να αναδείξουν τη σχέση της κοινότητας με το φυσικό μνημείο.
Την πρωτοβουλία να εισαγάγει τα παιδιά στη γνώση του τόπου ανέλαβε ο φιλόλογος και μελετητής της ιστορίας της πόλης Σάκης Σερέφας. «Στο Γυμνάσιο της Ξηροκρήνης εργαζόμουν ως φιλόλογος, όταν έπεσε το μάτι μου στο δέντρο, και κατάλαβα ότι έχει ιστορία πίσω του», δήλωσε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Σερέφας. «Θεωρώ σημαντικό ένα παιδί να γνωρίζει στοιχειώδη πράγματα για τη γειτονιά του». Με αφορμή το δέντρο, οι μαθητές έκαναν εργασίες, πήραν συνεντεύξεις από γνωστούς τους για το πώς ήταν παλιά η γειτονιά τους και στο τέλος πραγματοποιήσαμε σχετική εκδήλωση.
Ιστορικά, η μουριά απαντά σε φωτογραφίες των αρχών του 20ού αιώνα στο Τσεγκενέ Μαχαλά της Ξηροκρήνης, κοντά σε τσαντίρια και χωματόδρομους, προπολεμική εικόνα ενός χώρου που από αγροτική έκταση μετατράπηκε σε αστικό ιστό.
Από ηθική σκοπιά, η προστασία ενός αιωνόβιου δέντρου αποτελεί καθήκον που υπερβαίνει τοπικά συμφέροντα: η φροντίδα και η διατήρηση φυσικών μνημείων πρέπει να γίνεται ως καθολικός κανόνας δράσης. Η εκπαίδευση των νέων σε σεβασμό προς τη φύση και η δημοτική ευθύνη για τη διατήρηση τέτοιων στοιχείων συμβάλλουν στη βελτίωση της κοινής ζωής και του περιβάλλοντος. Να ενεργούμε με σεβασμό, θεσπίζοντας μέτρα προστασίας, ενσωματώνοντας την τοπική ιστορία στο σχολικό πρόγραμμα και προάγοντας πρακτικές που διαφυλάσσουν τα φυσικά μνημεία για τις επόμενες γενιές.