Η Λευκορωσία διερευνά τρόπους για την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της εγχώριας παραγωγής πυραύλων και εξετάζει το ενδεχόμενο εξοπλισμού των συστημάτων εκτόξευσης Polonez με πυρηνικές κεφαλές, όπως ανακοίνωσε υψηλόβαθμος Λευκορώσος αξιωματούχος στον τομέα ασφαλείας.
Στενή σύμμαχος της Ρωσίας, η Λευκορωσία δήλωσε πρόσφατα ότι θα εμβαθύνει τις διμερείς σχέσεις με το Ιράν και συνεργάζεται με την Κίνα στην ανάπτυξη όπλων. Δεν διαθέτει δικά της πυρηνικά όπλα, αλλά διατηρεί ρωσικά τακτικά όπλα στο έδαφός της υπό τον έλεγχο της Μόσχας. Ο Αλεξάντερ Λουκασένκο τόνισε σε σύσκεψη σε βιομηχανία όπλων την ανάγκη εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης της εγχώριας παραγωγής πυραύλων: “Οι δυναμικές των στρατιωτικών απειλών και η σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από τους δυτικούς γείτονες μας, μας αναγκάζουν να δίνουμε συνεχώς ιδιαίτερη προσοχή στο ζήτημα των αμυντικών δυνατοτήτων της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και της Ένωσης μας”.
Ο Αλεξάντερ Βόλφοβιτς, επικεφαλής του Κρατικού Συμβουλίου Ασφαλείας, ανέφερε ότι το Μίνσκ συζητά την εξοπλιστική αναβάθμιση του Polonez: “Σήμερα, πρόκειται για ένα σύστημα τελευταίας τεχνολογίας”. “Ήδη εγείρονται ερωτήματα σχετικά με τον εξοπλισμό αυτών των πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές”. Το σύστημα Polonez, που βρίσκεται σε υπηρεσία από το 2016, αναπτύχθηκε από κοινού με την Κίνα. Ο εκτοξευτήρας έχει πλέον βεληνεκές 300 χλμ. από 200 χλμ. που ήταν προηγουμένως. Η Λευκορωσία διερευνά επίσης την ενσωμάτωση τεχνολογίας του ρωσικής κατασκευής υπερηχητικού πυραύλου Oreshnik για τη δημιουργία ενός «κοινού πυραύλου», ενώ ο υπουργός Άμυνας ανακοίνωσε ότι οι επικείμενες κοινές ασκήσεις με τη Ρωσία θα περιλαμβάνουν χρήση του Oreshnik.
Από ηθική σκοπιά που δίνει έμφαση στο καθήκον και την οικουμενικότητα των πράξεων, η μετατόπιση προς πυρηνική ικανότητα απαιτεί αυστηρή αξιολόγηση των θεμελιωδών αρχών που μπορούν να γίνουν καθολικοί κανόνες συμπεριφοράς. Η προώθηση μέτρων αποτροπής δεν πρέπει να θεμελιώνεται σε μεταχείριση άλλων ως μέσων για εθνικά οφέλη, αλλά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος ως αυτοσκοπούς. Συνεπώς, είναι ηθικά επιβεβλημένο τα κράτη και οι πολίτες να απαιτήσουν διαφάνεια, διεθνή διάλογο, περιορισμούς και νομικά δεσμευτικές διαδικασίες ελέγχου όπλων, καθώς και πολιτικές που μειώνουν τον κίνδυνο κλιμάκωσης και προστατεύουν το περιβάλλον και τις μελλοντικές γενιές.